Sekswerker, net als een bakker is het een normaal beroep. Maar daar waar je op elke straathoek een brood kunt kopen, ben je als sekswerker in veel gemeenten strafbaar als je je diensten aanbiedt. Bovendien lopen sekswerkers die niet op een veilige plek hun werk mogen doen, meer risico op mishandeling, afpersing en verkrachting. Alleen al in Arnhem werken zeker 2200 sekswerkers ‘noodgedwongen’ illegaal.

Eve werkt als SM-meesteres in Arnhem, op een locatie met vergunning. Zij deelt in het tv-programma In het Vizier van De Jager openlijk haar verhaal: “Mensen komen bij mij met verlangens en fantasieën waar ze vaak al jarenlang mee rondlopen, maar waar ze geen ruimte voor hebben. Of ze hebben geen veilige plek gevonden om er iets mee te kunnen doen. Daar kan ik in voorzien.”

Dat ze voorziet in een behoefte, ziet ook Inge Oomkes van Punt 26, het steunpunt voor alle sekswerkers in Arnhem: “Ik denk dat je met sekswerk meewerkt aan een gezondere leefomgeving. Op het moment dat mensen gefrustreerd raken, krijg je meer ellende. Daar willen we echt niet aan denken.”

Homosauna, seksshop en SM-studio

De mogelijkheden om in Arnhem legaal dit vak uit te oefenen, zijn beperkt. Naast de tippelzone, waar twee sekswerkers actief zijn, zijn er slechts drie locaties met een vergunning. Oomkes: “We hebben een homosauna, een seksshop en een SM-studio. Als SM niet je expertise is, kun je dus nergens heen. Op dit moment werken veel sekswerkers vanuit huis en dat is verboden.”

De wet- en regelgeving, bedoeld om misstanden tegen te gaan, werkt averechts volgens Oomkes. “Als sekswerkers ruzie krijgen met een klant, durven ze vrijwel nooit melding te doen bij de politie. Ze zijn bang om hun huis uitgezet te worden of om een boete of dwangbevel te krijgen. Misstanden blijven dus uit het zicht.”

Klanten komen stil aan

De Arnhemse wethouder Van de Geijn gaat over destigmatisering van sekswerkers: “Ik zie het als mijn rol en taak om het bijvoorbeeld steeds over sekswerkers te hebben en niet over prostituees, hoeren, of hoe er soms ook over gesproken wordt. Dit zijn mensen die gewoon een vak uitoefenen. Je hebt bakkers, fietsenmakers, sekswerkers, ambtenaren; er zijn allerlei beroepen. Daar begint het, woorden doen er daarin toe.”

Ondanks deze woorden houdt Arnhem, een stad met een rijke historie van sekswerkers, de deuren dicht. De wethouder erkent dat het huidige sekswerkbeleid niet ruim is. Om dat te veranderen, kijkt hij naar de gemeenteraad. “Als zij zouden zeggen, kom met een breder aanbod of met meer mogelijkheden voor sekswerkers om hun beroep uit te oefenen, dan zal ik daar zeker mee ingaan.”

Eve wil ooit een eigen zaak starten, maar moet daarvoor eerst een pand hebben. “Wie weet of je een hypotheek krijgt als er zwart op wit staat dat je sekswerker bent.”

Ook omwonenden zouden met de plannen moeten instemmen. “Dat maakt het moeilijk. Ze zijn bang voor drugsoverlast en mensen die ‘s nachts rond gaan hangen. Dat is niet zo. Ik werk gewoon overdag, mijn klanten komen heel stil aan en gaan heel stil weer weg.”

Bron: gld.nl

Sekswerkers uit het Duitse St. Pauli, een wijk in Hamburg, krijgen eindelijk gehoor naar hun vraag over een herdenkingsplaats. Het streefdoel was “een waardige herinnering” aan de vrouwen die onder het bewind van Adolf Hitler als ‘perverselingen’ werden vastgehouden door de nazi’s. Dat schrijft ‘The Guardian’.

De Herbertstrasse in Hamburg is al heel lang bekend als het ‘red light district’ in de tweede grootste Duitse stad. De straat is vooral bekend door het feit dat hij afgesloten is door hekken, hetzij voor mensen die er niet moeten zijn, zoals bijvoorbeeld minderjarigen of pottenkijkers. Weinig mensen weten echter dat de straat onder het nazi-bewind afgesloten werd. Het doel daarvan was om de sekswerkers te ‘beschamen’ terwijl ze discreet hun werk deden.

De districtraad van St. Pauli heeft een antwoord geboden aan de vraag van kerkleiders, activisten en vrouwen die werkzaam zijn als sekswerker. Zij vinden dat Duitslands cultuur van historisch herdenken moet worden uitgebreid met vrouwen zoals Sophie Gotthardt, die gevangen werd gezet wegens “perversie” en Auschwitz (berucht concentratiekamp, red.) maar nauwelijks overleefde.

Het gedenkteken, dat de organisatoren in november hopen in te wijden, is gemodelleerd naar de Stolpersteine “struikelstenen” – kleine koperen gedenkplaten die in steden en dorpen in heel Europa zijn aangebracht om individuele slachtoffers van de Holocaust te eren, onder andere in Antwerpen.

De markering wordt in de grond geplaatst aan de ingang van de straat, dat nog steeds een drukke doorgangsweg is van bordelen en seksshops. Er zal daarnaast een QR-code op worden gezet, om de vrouwen – wier lot bekend is – te eren en herinneren.

Cynisme

Sieghard Wilm, een pastoor van de Lutherse kerk waaraan de buurt haar naam ontleent, vertelde aan ‘The Guardian’ dat hij had samengewerkt met bewoners en steun kreeg van lokale sekswerkers om het project te lanceren. “Miljoenen mensen bezoeken St. Pauli en heel veel toeristen staan elke dag voor de Herbertstrasse om foto’s te maken. Ik heb dat altijd cynisch gevonden omdat ik wist dat de nazi’s de hekken hadden neergezet”, vertelde hij.

Hij noemt het “verschrikkelijk” en “contradictorisch” dat het liberale district tot nu toe sekswerkers had uitgesloten als een expliciet erkende groep nazislachtoffers. Hij wil het stigma rond deze “lang vergeten” vrouwen opheffen en ze “zichtbaar” maken voor iedereen.

Afgesloten

De hekken die de straat afsluit kwam er in mei 1933, na een beslissing van de lokale nazileider. Die beslissing volgde nadat ‘seks voor geld’-werk bestempeld werd als “een zonde en een schande voor de maatschappij”. Volgens ‘Der Spiegel’ werden tussen maart en mei ‘33 zo’n 3.201 “ontuchtige vrouwen” gearresteerd. 814 van hen werden in hechtenis genomen.

De vrouwen die in de jaren 1930 en 1940 werden opgesloten, bleven in het vizier van de nazi’s als “vrouwelijke asociale elementen”. Velen werden opgesloten en gedeporteerd naar concentratiekampen. Anderen ondergingen gedwongen sterilisatie of werden tot zelfmoord gedreven, zeggen onderzoekers.

Historicus Frauke Seinhäuser zegt dat het moeilijk is om individuele verhalen, zoals dat van Gotthardt, te vertellen, gezien het taboe dat er is rond sekswerk in vergelijking met vroeger.

De goedgekeurde maatregel in Hamburg, die steun kreeg van alle partijen, trekt 5.000 euro uit voor het gedenkteken, QR-codes en een openingsceremonie. Wilm zei dat zijn initiatief erop gericht was om nog eens 15.000 euro in te zamelen om het project te voltooien, inclusief het uitvoeren van verder historisch onderzoek.

Vandaag de dag bieden naar schatting 250 mensen in de Herbertstraße seksuele diensten aan voor geld, volgens vertegenwoordigers van de sector. Prostitutie is legaal in Duitsland. Actievoerders zeggen dat sinds de liberalisering van de handel in 2002, de goedkope aanbiedingen en de groei van het sekstoerisme de mensenhandel hebben aangewakkerd, waardoor ze het land “het grootste bordeel van Europa” noemen.

Bron: hln.be

Een nieuwe landelijke wet moet het voor prostituees mogelijk maken om met een vergunning zelfstandig vanuit huis te werken. Op deze manier kunnen misstanden en uitbuiting in de seksbranche worden verminderd. Toch ziet sekswerker Linda Lush uit Geleen vooral nadelen.

“Niemand wil zich gaan aanmelden voor een vergunning, iedereen vindt het omslachtig: mensen zijn bang dat hun naam openbaar wordt en er wordt ingebroken of gehackt. Dus ik hoor alleen maar mensen die er op tegen zijn”, vertelt Lush.

Taboesfeer

Linda Lush, de artiestennaam die ze door haar schilderhobby aan zichzelf gaf, merkt dat de seksindustrie namelijk nog steeds in de taboesfeer zit. “Heel veel vrouwen en mannen in de industrie hebben een partner en kinderen. En dan willen ze niet dat hun namen bekend zijn en hun gezin er problemen van ondervindt.” Zo’n wet kan de schaamte juist versterken en averechts werken, stelt ze.

Meten met twee maten

Daarnaast wordt volgens haar met twee maten gemeten, omdat je aan een aantal voorwaarden moet voldoen voor een vergunning: “Heb je als kapper een vergunning nodig? Of als bakker? Nee. En wij moeten dan een vergunning aanvragen om te werken terwijl wij alleen maar ons lichaam nodig hebben.”

Verdeeldheid

Later dit jaar moet de Wrs ingaan. Maandag werd door een rondgang van de NOS en regionale omroepen duidelijk dat er zowel over het toestaan van thuisprostitutie, als de vergunningsplicht grote verdeeldheid bestaat onder gemeenten. Waar de een denkt dat een vergunning kan helpen om meer zicht te krijgen op de branche, denkt de ander juist dat het veel sekswerkers de illegaliteit in drijft. Toch staan veel gemeentes thuisprostitutie onder voorwaarden al toe, zoals Brunssum.

Dat veroorzaakt ook onzekerheid bij de sekswerkers. “Iedere gemeente heeft een ander beleid, maar ze zijn er ook niet open over. Je kunt het bijna niet terugvinden of iemand aan de lijn te krijgen die er iets vanaf weet.”

Veiliger zelfstandig

De wet is geen garantie voor het inperken van uitbuiting en de illegaliteit, weet Lush uit eigen ervaring. Ze heeft meer onveilige situaties op vergunde plekken meegemaakt, bij privéhuizen en -clubs, dan als zelfstandige.

Last van criminelen

Dat regels averechts kunnen uitpakken en illegaliteit in de hand kunnen werken, bleek ook tijdens corona, toen alle bordelen officieel dicht gingen. Vrouwelijke sekswerkers hadden toen juist last van criminelen. “Criminelen die zich als politie voordoen en hun geld afhandig maken. Ik heb verhalen gehoord over meiden die uit auto’s gegooid worden, mishandelingen, gijzelingen”, vertelde ze destijds.

Werken in België

Momenteel werkt ze daarom in België, waar prostitutie gedecriminaliseerd is. “Je hebt geen vergunning nodig en kunt je inschrijven als sekswerker. Maar nog belangrijker is dat als mij iets overkomt en ik ga naar de politie, dat ze me helpen. In tegenstelling tot Nederland. In België wordt het mogelijk gemaakt om een verzekering, een advocaat, bankrekening, boekhouder aan te vragen, voor dat soort dingen.”

Wet regulering sekswerk (Wrs):
De invoering van een landelijke vergunningsplicht voor prostituees. Dit wetsvoorstel reguleert prostitutie en andere vormen van sekswerk om zo misstanden in de seksbranche te voorkomen of te verminderen.

Voorwaarden:
Alle vrouwen en mannen die in de prostitutie werken, moeten aan bepaalde voorwaarden voldoen. Zo moet iemand ten minste 21 jaar zijn, zelfredzaam, geen slachtoffer van gedwongen prostitutie, goed geïnformeerd over de risico’s van het werk en hun rechten op informatie en hun plichten kennen. Tot slot moeten ze weten waar kennis, zorg en hulp beschikbaar is om hun beroep zo veilig en gezond mogelijk te kunnen uitoefenen. Of om ermee te kunnen stoppen.

De wettelijke vergunningplicht geldt voor alle prostituees maar ook voor exploitanten van seksbedrijven. Zonder vergunning zijn zij ook in overtreding. Daarnaast zijn klanten van prostituees zonder vergunning strafbaar.

Bron: l1nieuws.nl