Plots verschenen er twee posters op elektriciteitskastjes recht tegenover parkeergarage Paardenveld, in Wijk C in Utrecht. De boodschap? Een pleidooi vóór veilige werkplekken voor sekswerkers.

Sekswerkers zijn onderdeel van onze stad. Ze verdienen veiligheid, respect en solidariteit, net als ieder ander. Dat zegt de actiegroep achter de posters.

Sinds de gemeente in januari bekendmaakte dat er vijftien sekswerkplekken zouden komen in parkeergarage Paardenveld, heerst er verdeeldheid onder bewoners van Wijk C. Veel inwoners vrezen dat de komst van de werkplekken voor meer overlast zal zorgen. Uit deze zorgen is een demonstratie ontstaan die gepland staat voor zaterdag 3 mei 2025.

De posters vormen echter een tegengeluid. Ze zijn opgehangen recht tegenover de locatie van de beoogde werkplekken, en dat is geen toeval. „De posters verwijzen naar ‘werkplekken voor sekswerk’ en zijn bedoeld als steunbetuiging aan sekswerkers én als kritiek op het ontbreken van veilige werkplekken in de stad.”

De actiegroep die zichzelf Anti Commerciële Actie Beweging noemt, zit achter de posters. „Wij zijn een actiegerichte beweging van mensen die zich verzetten tegen de commercialisering van het dagelijks leven. Vanuit die overtuiging steunen we veilige, toegankelijke werkplekken voor sekswerkers, omdat ook sekswerk gewoon werk is.”

De groep benadrukt dat de komst van de werkplekken draait om basisveiligheid. „Sekswerk verdwijnt niet door het te verbieden, het verdwijnt alleen uit zicht, en dat brengt meer risico’s voor sekswerkers met zich mee. In Utrecht, waar naar schatting één op de vier mannen sekswerk afneemt, is het een gedeelde verantwoordelijkheid om dit veilig te organiseren. Iedereen verdient een veilige, goed gefaciliteerde werkplek, ook sekswerkers.”

Geen vaste werkplek

Sinds de sluiting van zowel de raamprostitutie aan het Zandpad en de Hardebollestraat plus de tippelzone aan de Europalaan, hebben sekswerkers in Utrecht geen vaste werkplekken meer. Hoewel thuiswerken legaal is voor sekswerkers, blijft er volgens de gemeente behoefte aan alternatieve locaties waar meerdere werkenden samen veilig kunnen opereren. Het oog is daarbij gevallen op parkeergarage Paardenveld in Wijk C als de meest geschikte plek voor vijftien werkplekken.

Om de actie kracht bij te zetten verwijst de groep naar een al bestaande petitie die pleit voor de realisatie van deze werkplekken. Deze is inmiddels 231 keer ondertekend. „We hopen dat mensen hun stem gebruiken in solidariteit met sekswerkers.”

Toekomst

Indien de gemeenteraad akkoord gaat met de plannen, kunnen de werkplekken in parkeergarage Paardenveld vanaf 2027 in gebruik worden genomen, met een looptijd tot 2035. Of de plannen definitief doorgaan, hangt grotendeels af van het vinden van een exploitant, aangezien de gemeente deze rol niet op zich zal nemen.

De bewoners van Wijk C gaan op 3 mei de straat op om zich uit te spreken tegen de plannen, maar de Anti Commerciële Actie Beweging laat het hierbij. Er komt dus geen tegendemonstatie. „We hopen dat de posters mensen aan het denken zetten en hebben de hoop dat de petitie breed wordt ondertekend.”

Arbeidsomstandigheden

Wat willen ze de bewoners van Utrecht dan meegeven met de posters? „Sta aan de kant van werkenden, niet van onderdrukking. Sekswerkers zijn onderdeel van onze stad. Ze verdienen veiligheid, goede arbeidsomstandigheden en bestaanszekerheid, net als ieder ander.”

Bron: ad.nl

Paus Franciscus steunt een gemeenschap van transgender sekswerkers in de buurt van Rome met geld en aandacht. Voor de Zuid-Amerikaanse prostituees is het levensveranderend: ‘Als hij ons accepteert, kan iedereen het.’

‘Nooit, nooit, nooit’ van haar leven had Jessica (51) verwacht de paus te ontmoeten. Niet als kind, in de Colombiaanse hoofdstad Bogotá, waar ze zich al anders voelde dan de rest. Niet als transgender vrouw van in de twintig, die zonder cent op zak naar Italië kwam. En zeker niet als prostituee van middelbare leeftijd, die iedere avond op klanten wacht langs de wegen van een troosteloze kuststreek ten zuidwesten van Rome.

Toch is het gebeurd. Jessica’s gezicht licht op als ze terugdenkt aan die dag, terwijl ze de laatste restjes van haar pre-paaslunch opeet in een parochiezaaltje naast de kerk van Torvaianica, een kustplaats dicht bij Rome. ‘Het katholieke geloof ziet ons als zondaars’, zegt ze. ‘Maar de paus is anders. Menselijk en vriendelijk. Een Zuid-Amerikaan, net als wij.’

Jessica is een van tientallen transgender sekswerkers uit Zuid-Amerika die tijdens de coronapandemie, toen hun sector tot stilstand kwam, uit nood aanklopten bij de kerk.

Toevluchtsoord

Daar ontmoette ze priester Andrea Conocchia (54), die zich ontfermde over de snel groeiende groep. ‘Ik kende daarvoor geen transseksuele personen’, zegt die opgewekt. ‘Maar ik heb me er nooit over verbaasd. De Heer heeft ieder mens gemaakt.’

De kerk in Torvaianica groeide de afgelopen vijf jaar uit tot een toevluchtsoord voor de trans vrouwen, van wie velen al lang in Italië zijn – Jessica kwam in 2000 naar het land – maar geen verblijfsvergunning hebben. Priester Conocchia somt de problemen op die hij in de loop der jaren is tegengekomen terwijl hij de levens van de sekswerkers van dichtbij leerde kennen: armoede, geweld, hiv en andere ziekten en alcohol- en drugsmisbruik.

De meeste problemen zijn niet eenvoudig op te lossen, maar sommige wel, realiseerde Conocchia zich. Wie te weinig geld heeft om de huur te betalen, heeft een paar honderd euro nodig, en dat geld is er in de katholieke kerk. Misschien niet in de bescheiden parochie in Torvaianica, gezeteld in een bakstenen jarenvijftigkerk, maar toch zeker in de met marmer beklede paleizen van het Vaticaan, 50 kilometer naar het noorden.

Beetje bang

De priester schreef een brief aan de aalmoezenafdeling van de katholieke stadstaat. ‘Ik was wel een beetje bang’, bekent hij. ‘Het zijn trans vrouwen en ook nog eens prostituees, wat zouden ze daarop zeggen?’

Het antwoord bleek positief: de kerk van paus Franciscus vond het geen enkel probleem om de groep financieel bij te staan, en doet dat nog altijd. Wie in nood verkeert, schrijft een brief naar het aalmoezenkantoor, dat geld overmaakt naar de kerk van priester Conocchia, die vervolgens zorgt dat het bij de juiste persoon belandt.

Die hulp is niet vanzelfsprekend, weten de sekswerkers in Torvaianica maar al te goed. Net zo min als de uitnodiging om op audiëntie te komen bij paus Franciscus die later volgde. Elke woensdag gingen ze erheen, in kleine groepjes, en elke woensdag liet de paus ze voor het oog van de camera’s op de eerste rij zitten.

‘Genderideologie’

Hij draagt dezelfde boodschap uit als priester Conocchia: ook wie niet volgens de leer van de kerk leeft, is welkom in het Vaticaan. Franciscus spreekt zich tegelijkertijd ook uit tegen wat in conservatieve kringen ‘genderideologie’ wordt genoemd. Die leidt volgens hem tot ‘het uitvlakken van het verschil tussen de seksen’. Voor de paus spreekt dat elkaar niet tegen: hij maakt altijd onderscheid tussen de doctrine en de pastorale praktijk.

In Torvaianica houdt sowieso niemand zich bezig met ideologische discussies. Priester Conocchia en de vrouwen hebben hun handen vol aan de dagelijkse realiteit.

De afgelopen maanden was de beurt aan de gemeenschap in Torvaianica om met de paus mee te leven. Die belandde in februari in het ziekenhuis met een dubbele longontsteking, en is nog steeds zwak. Toch lijkt hij bezig aan een wederopstanding. De paasmis van zondag wordt weliswaar door iemand anders geleid, maar de paus zal waarschijnlijk zelf de beroemde urbi et orbi-zege uitspreken.

Gevaarlijk werk

In Torvaianica hangt buiten de kerk een spandoek met de oproep voor Franciscus te bidden. Het goede nieuws over zijn gezondheid leidt tot opluchting. Want of de steun aan de transgender sekswerkers onder een nieuwe paus zal blijven voortbestaan, is nog maar de vraag. ‘We hebben de paus als kerk hard nodig’, vindt Conocchia. ‘Hij blaast de aandacht voor de gemarginaliseerden nieuw leven in, zonder vooroordelen en zonder discriminatie.’

In Italië mogen de vrouwen hun leven zekerder zijn dan in Zuid-Amerika, zegt priester Conocchia, maar dat betekent niet dat het er veilig is. Regelmatig wordt er een prostituee dood gevonden in het park met de pijnbomen, het hart van het werkgebied van de vrouwen. Vorige zomer overkwam het iemand die hij uit de kerk kende, een 48-jarige Peruviaanse. ‘Elke keer dat je in de auto stapt bij een klant, kan dat gebeuren’, zegt Daniela uit Argentinië, bijna laconiek. ‘Ik denk er niet aan, anders kan ik niet werken.’

Aan dat harde bestaan veranderen het geld en de aandacht van de paus niets. Toch is zijn betrokkenheid levensveranderend, net als die van priester Conocchia, vindt Daniela. ‘Hier komen geeft me vrede, rust.’

Kushandjes

De lunch in de parochiezaal loopt op zijn einde. Over een paar uur, als het donker wordt, wacht het harde leven van de straat weer.

Een hoogbejaarde Italiaanse vrouw werpt de groep trans vrouwen kushandjes toe, terwijl ze met haar wandelstok naar de uitgang schuifelt. Het enthousiasme is wederzijds. In Italië legt de mening van de paus, zeker onder ouderen, nog altijd gewicht in de schaal. ‘Als hij ons accepteert’, zegt Daniela, ‘kan iedereen dat.’

Bron: volkskrant.nl

Er is niet alleen protest tegen het plan van de gemeente om in parkeergarage Paardenveld een sekswerkbedrijf te vestigen met vijftien werkruimten. Zaterdag 3 mei is er in Wijk C een protestdemonstratie.

Er zijn nu ook twee posters verschenen bij de Daalsetunnel, die positief staan tegenover de seksplekken. Degene die de posters heeft gemaakt is de AntiCommercieleActieBeweging. Ze zijn
hier actief op Instagram en Mastodon.

Nieuws030 nam via de chat contact op met deze club.

Hallo, we zagen de foto’s. Is dit een actie voor seksplekken in de garage?
– Ja correct. En een antwoord op de tegendemo van 3 mei.

Waarom?
– Er zijn >4 sekswerkplekken verdwenen afgelopen jaren in Utrecht (de Baan, Europalaan, de Burg/Zandpad, Jaffastraat, Hardebollenstraat). Sekswerk gaat door. Veilige werkplekken nu!

Wij hebben ook de (een bestaande) petitie die op 33 stond leven in geblazen: Realiseer de sekswerkplekken in parkeergarage Paardenveld.

Is raamprostitutie straks dan eindelijk passé in Den Haag? De stad gaat drie experimenten doen met ‘andere vormen van contactlegging’, om te kijken of dat goede alternatieven voor raamsekswerk zijn.

Al jaren, nee, al tientallen jaren bijkans, wordt er gepraat over sluiting of verhuizing van de raamseksstraten van Den Haag. Raamprostitutie vindt plaats in de Doubletstraat (190 ramen) en in de Geleenstraat/Hunzestraat (140 ramen). Omwonenden klagen vooral over de overlast die het met zich meebrengt: denk aan afval op straat, mensen die in portieken rondhangen, dealers, dronken uitgaanspubliek en mannen die rondhangen zonder gebruik te maken van diensten.

Er is ook sprake van parkeeroverlast. Zelfs het dagkaarttarief (50 euro) in de omgeving van de Doubletstraat heeft dat niet weg kunnen nemen: bezoekers van de seksstraat carpoolen, rouleren of rijden rondjes om aan een dagkaart of parkeerprent te ontsnappen.

Het Haagse stadsbestuur is gaan kijken naar alternatieven voor het raamsekswerk. Want die vindt ook: raamsekswerk heeft z’n langste tijd gehad. Dat werd al bij het coalitieakkoord van oktober 2023 aangekondigd.

Krukje achter het raam

Nu zijn er concrete plannen. Den Haag heeft een adviesbureau ingeschakeld en die heeft nu een adviesrapport opgesteld. Daarin wordt voorgesteld om pilots uit te gaan voeren om te testen of er een goed alternatief is voor sekswerkers die hun diensten zittend voor een krukje achter het raam aanbieden.

Er zijn drie experimenten die de gemeente nu gaat uitvoeren. Bij de eerste proef wordt kamerverhuur per uur mogelijk gemaakt. Het raam wordt zo niet meer als contactmiddel gebruikt. Een exploitant in één van de straten stelt dan een kamer beschikbaar, met ruimtes voor meerdere sekswerkers.

Zij kunnen dan in overleg met klanten vooraf een tijdsblok reserveren. Het is vooral geschikt voor sekswerkers met vaste klanten, of voor sekswerkers die nu vanuit huis werken maar daar vanaf willen.

Contact leggen via chatfunctie of app

Het tweede experiment lijkt een beetje op de eerste. Hier wordt het mogelijk gemaakt dat meerdere sekswerkers in een samenwerkingsverband sekswerk verrichten. Ook hier komt een beschikbare ruimte die door meerdere sekswerkers kan worden gebruikt en wordt de functie van het raam verminderd.

Bij de derde proef wordt er een website opgetuigd voor klantcontact. Zo kunnen sekswerkers digitaal contact leggen met de klant. Op die site kunnen klanten dan zien welke sekswerker wanneer beschikbaar is en kunnen ze zo, via een chatfunctie of app, contact leggen en een afspraak maken.

Alle drie de experimenten moeten in het tweede kwartaal van dit jaar van start gaan en duren dan tot het eerste kwartaal van 2026. Sekswerkers zijn aan boord, zegt Den Haag: sekswerkers uit de zogeheten klankbordgroep van SHOP, een Haags kennis- en expertisecentrum over sekswerk en mensenhandel, geven aan dat ze graag mee willen werken aan de pilots.

Seksuele uitbuiting of mensenhandel

Er is ook al een exploitant gevonden die een kamer per uur, voor proef één, beschikbaar wil stellen, én wil kijken of er een website te ontwikkelen is voor het digitaal contact leggen. Er moet alleen nog een locatie worden gevonden waar sekswerkers gezamenlijk kunnen werken.

De proeven moeten uitwijzen of deze andere vormen van contactlegging een goed alternatief zijn voor het via het raam contact maken met potentiële klanten. Bijkomend voordeel van de proeven is dat sekswerkers die nu onvergund werken, een toenemend probleem in Nederland, de kans krijgen vergund te gaan werken. Bij illegaal sekswerk bieden sekswerkers hun diensten aan in woningen, hotels of massagesalons, wat toezichthouden bemoeilijkt en sekswerkers vatbaar maakt voor seksuele uitbuiting of mensenhandel.

Bron: ad.nl

Winkels, kantoren en woningen. De Bokkingshang – het ‘red light district’ van Deventer – moet andere functies krijgen. Al jaren staan meerdere panden leeg en te verpauperen en daar wil de gemeente iets aan doen. Is daarmee het einde van de raamprostitutie in de stad in zicht?

Ze zijn al jaren een doorn in het oog van de gemeente: leegstaande panden in een groot deel van de Bokkingshang. Vrijwel alle panden aan die straat zijn aangewezen voor sekswerk, maar al jaren staat het merendeel van de straat te verpauperen. Op dit moment zijn zeven van de meer dan veertig beschikbare ramen bezet door sekswerkers.

Aan vele panden is al jarenlang niets gedaan en op sommige plekken verloedert het snel. Kapotte ramen, afbrokkelende gevels.

De gemeente voerde vorig jaar al een drastische maatregel in. Voor een groot deel van de leegstaande panden is het niet meer mogelijk een vergunning aan te vragen.

Door die maatregel in te voeren, kon Deventer onderzoeken welke functies er nog meer mogelijk zijn om het gebied weer tot leven te brengen.

Visitekaartje van Deventer

Dat onderzoek is nu afgerond. De gemeente wil voor het overgrote deel van de Bokkingshang andere functies toestaan. Winkels, cultuur en kantoor beneden, op de bovenverdiepingen wonen.

Op die manier moet de Bokkingshang weer een visitekaartje worden voor Deventer, waarbij ook de huidige sekswerkers hun plek behouden.

Sekswerkers niet wegjagen

„Allereerst wil ik echt benadrukken dat het niet ons doel is om de sekswerkers weg te jagen”, begint wethouder Lars Wijnhoud (Gemeentebelang). „Al jaren staan diverse panden leeg waar de functie sekswerk op zit. Desondanks zijn er al jaren zeven ramen bezet door sekswerkers.”

In de praktijk komt het er straks op neer dat het rechterdeel van de Bokkingshang andere functies krijgt. Daarmee hoopt de gemeente de pandeigenaren te bewegen óf hun pand te verkopen óf het pand nieuw leven in te blazen.

„Ik denk dat we een stuk levendigheid terug gaan krijgen in de straat en dat is voor iedereen goed, ook voor de huidige sekswerkers”, stelt de wethouder.

Van de huidige veertig blijven er 22 plekken over die zijn bestemd voor sekswerkers.

‘Gedaan wat we konden’

De gemeente zorgde er de afgelopen tijd al voor dat de uitstraling van het gebied verbeterde. Het groen werd aangepakt, het tegelwerk ligt goed en de verlichting wordt aangepakt, zodat de buurt niet meer schimmig oogt.

Wethouder Wijnhoud stelt dat er inmiddels weer gesprekken lopen met de eigenaren van de panden. Ook met de pandeigenaar die zich in een eerder stadium terugtrok uit gesprekken.

„Vorige maand is nog een gesprek gevoerd met ambtenaren. Ik heb goede hoop dat er beweging komt. Wij hebben gedaan wat we konden om het gebied te verbeteren. Maar het blijft aan de eigenaar.”

Afbrokkelend hoekpand

Waar de gemeente zich vooral focust op de panden aan de rechterkant, staat helemaal links een hoekpand af te brokkelen. Wat is daar het plan voor?

„Daar ligt een sloop- en bouwvergunning. De eigenaar was destijds begonnen met werkzaamheden, maar die liggen al een tijdje stil. De laatste ontwikkelingen zijn dat er nog niet meer is gedaan.”

De plannen van Deventer voor de Bokkingshang liggen momenteel zes weken ter inzage, zodat inwoners hun mening kunnen geven. Na afloop moet er een definitief plan zijn, waar de gemeenteraad nog een besluit over neemt. De gemeente verwacht dat dit besluit na de zomervakantie volgt.

Bron: destentor.nl