Prostitutie

De GGD gaat deze week flyers uitdelen aan bezoekers van de Haagse prostitutiestraten in Den Haag. De klanten van de sekswerkers worden hierin opgeroepen om aan veilige seks te doen, een eerlijke prijs te betalen en een melding te maken als ze een verdenking hebben van uitbuiting.

Er worden deze week twee avonden lang flyers uitgedeeld om klanten van sekswerkers te wijzen op hun verantwoordelijkheid. Op woensdag in de Geleenstraat en op donderdag in de Doubletstraat. ‘Sekswerk is geen eenrichtingsverkeer. Klanten kunnen met hun gedrag een enorm verschil maken.’

Naast het flyeren is de GGD ook in de prostitutiestraten aanwezig met een zogenoemde ‘Piemelbus’. Dat is een mobiel testcentrum waar bezoekers laagdrempelig kunnen testen op soa’s en HIV.

Bron: ad.nl

De burgemeester van Leusden heeft vandaag een woning gesloten op de Zuylenburg omdat daar illegale prostitutie plaatsvond.

Na vermoedens van de politie is afgelopen dinsdag het pand doorzocht. Er bleek een escortbedrijf in de woning te zijn, terwijl daar geen vergunning voor was afgegeven, aldus de gemeente.

Ook is er bij de controle een wapen aangetroffen. Volgens de gemeente levert dit ernstig gevaar op voor de openbare orde en veiligheid. De burgemeester wil met het sluiten van de woning een duidelijk signaal afgeven dat dit soort illegale activiteiten niet worden getolereerd.

Bron: rtvutrecht.nl

Het is het gesprek van de dag in Rotterdam-Prinsenland: de vestiging van een escortservice in een twee-onder-een-kapwoning in een buurt vol dure herenhuizen en chique nieuwbouw. ,,Zelfs op de hockey gaat het hierover.” De escort-bazin benadrukt: er vindt geen seks plaats, maar dat stelt de buren niet gerust.

Zoë Vialet, bekend om haar gelijknamige luxe escortservice, weet het nog goed. Ze woont nog niet zo lang in haar nieuwe straat, met de Kralingse Plas en het Prinsenpark om de hoek, of ze krijgt een WhatsAppbericht van de overbuurvrouw. ‘We willen met je praten over jouw bedrijf, want we maken ons zorgen’, zo leest ze.

De Rotterdamse, die haar hele carrière als escortbazin vanuit huis werkt – telefoon en laptop altijd binnen handbereik – merkt dat er eigenlijk weinig te praten valt: ,,Als je een moreel bezwaar hebt tegen prostitutie kan ik je niet helpen”, reageert ze. ,,Het is er en het zal nooit verdwijnen. Ik heb een vergunning voor mijn escortservice.”

Deze dinsdag zitten buurtbewoners, mét advocaat, en Vialet, samen met haar ouders, tegenover elkaar tijdens een hoorzitting op een gemeentekantoor, geleid door onafhankelijke bemiddelaars. De hamvraag? Kan dat zomaar, een escortbedrijf aan huis in een woonwijk?

‘Beïnvloedt onze levens’

Een overbuurman, die samen met vijftien mensen bezwaar maakt tegen de komst van de Rotterdamse escortkoningin schuin tegenover zijn huis, slaakt een diepe zucht. ,,Het beïnvloedt onze levens. Niet alleen in de buurt, zelfs op de hockey gaat het hierover. De hele stad weet het. Constant word je er op aangesproken.”

,,Wat is uw grootste bezwaar?”, vraagt de bemiddelaar aan de klagers. Daarop richt de jurist zich naar de buurman van Vialet, die onder hetzelfde dak van de twee-onder-een-kapper woont. ,,Ik heb drie jonge dochters”, begint hij. ,,Dan wil je geen escortbedrijf naast je. De waarde van mijn woning gaat omlaag.”

De man, die niet alleen het dak, maar ook het bruggetje over de sloot langs de weg met Vialet deelt, zit vol vragen en boosheid. ,,Elke dag in mijn leven heb ik nu te maken met een seksinrichting naast ons huis, waarvan ik niet weet wat er achter de voordeur gebeurt.”

‘Wie heeft er last van?’

Dat wil zijn nieuwe buurvrouw wel vertellen: ,,Hooguit twee keer in de drie maanden komt een model bij mij aan huis. Van studenten tot zakenvrouwen. Er zijn sollicitatiegesprekken. Soms geef ik cursussen of organiseer een fotoshoot.”

Aan een grote ronde tafel, waar de emoties soms hoog oplopen, wil Vialet eens te meer duidelijk maken dat er geen seks plaatsvindt in haar huis: ,,Klanten zijn nog nooit bij mij geweest. Ik heb ook een gezin.”

Ze zit al meer dan twintig jaar in het vak, vertelt ze. ,,In al die tijd heb ik geen overlast veroorzaakt.” Dat bevestigen de vorige buren van Vialet, naast wie ze tien jaar heeft gewoond. ,,Zelfs de twee honden hoorden we nooit”, zo laten ze aan deze site weten.

,,Er zijn nu ook geen klachten”, reageert de advocaat van de klagers in het gemeentekantoor. ,,Maar het gaat om die vergunning. Die had moeten worden geweigerd, omdat een escortservice niet past in het omgevingsplan.”

De buurman van Vialet knikt instemmend: ,,Zij zoekt studenten om voor haar te komen werken. Mag ze dan ook een banner aan de gevel hangen met ‘meiden gezocht’ erop?”

De gemeentewoordvoerder schudt het hoofd: ,,Reclame-uitingen aan huis mogen niet. Dan belt u ons en gaan we handhaven.”

,,Niemand in de buurt zal last hebben van mijn bedrijf”, benadrukt Vialet moegestreden. ,,Zelfs de massagecursussen, die ik mijn modellen aanbied, gaan digitaal.”

Hoe nu verder? ,,Wij gaan ons advies uitbrengen aan de burgemeester”, besluit de bemiddelaar. ,,Zij neemt dan een beslissing.”

In de steek gelaten

De woordvoerder van de buurt heeft weinig vertrouwen in een voor hem goede afloop. ,,We hebben een nieuwe burgemeester. Of eigenlijk: burgermoeder. ‘You’ll never walk alone’, zei ze laatst in het stadhuis, maar wij voelen ons in de steek gelaten.”

Bron: ad.nl

De prullenbak puilde uit van de gebruikte condooms en er was een meisje van 17 aan het werk. De politie ontdekte midden in coronatijd een illegaal bordeel in Apeldoorn. De eigenaar vocht de dwangsom aan waarmee werd gedreigd door de gemeente. Maar zonder succes.

Agenten namen in 2020 een kijkje in het pand aan de Klompstraat nadat twee prostituees, onder wie een minderjarige van 17 jaar, naar het politiebureau stapten om de uitbuiting in het illegale bordeel aan de kaak te stellen.

Tijdens een inspectie trof de politie meer prostituees in de woning aan. De vrouwen bleken geen eigenaar of huurder van het pand. Ze werkten voor een pooier.

Verder troffen agenten een onhygiënische bende in het pand aan. Zo puilde een afvalbak in de badkamer uit van gebruikte condooms.

Sekswerk

De gemeente Apeldoorn eiste dat de praktijken stopten en dreigde de uitbater een dwangsom op te leggen van 1500 euro per overtreding. Tot maximaal 4500 euro.

De uitbater stapte daarop via de lagere rechter naar de Raad van State, de hoogste bestuursrechter van het land, in een poging via een hoger beroep zijn gelijk te halen.

Volgens hem heeft de politie niet keihard aangetoond dat de vrouwen in het pand tegen betaling sekswerk deden of daar woonden. En van onhygiënische toestanden zou geen sprake zijn, omdat de condooms netjes in de prullenbak lagen en niet daarbuiten.

De Raad van State vindt echter dat de politie een juiste rapportage heeft opgesteld en dat de gemeente op basis daarvan een dwangsom mag opleggen. Daar mag de uitbater het mee doen.

Bron: destentor.nl

Sekswerkers worden vaak gecriminaliseerd en gestigmatiseerd, waardoor ze terughoudend zijn om deel te nemen aan onderzoek. Toch sprak promovendus Hanne Stegeman met tientallen webcamperformers voor haar promotieonderzoek. ‘Ze worden al vrij snel in een sensationeel hokje gestopt, terwijl het een baan is als elke andere.’

Online sekswerk is een miljardenindustrie waar verrassend weinig over bekend is. Promovendus Hanne Stegeman dook in de wereld van webcamming en interviewde tientallen webcamperformers uit Nederland, het Verenigd Koninkrijk en Roemenië voor haar promotieonderzoek. Ze onderzocht hoe online sekswerkers hun werk ervaren, de rol van zichtbaarheid, de afhankelijkheid van platforms en de daarmee gepaarde arbeidsrisico’s

Het werkveld van sekswerkers mag dan misschien omgeven zijn door mysterie en spanning, de vragen die Stegeman stelde, hadden net zo goed gesteld kunnen worden aan Uber-chauffeurs, YouTubers, of andere platformgebruikers, vertelt Stegeman. ‘Denk aan vragen als: Hoe ziet een werkdag eruit? Hoe ga je om met de voorwaarden van online platforms? En hoe werk je aan je online identiteit?’

Toch kan het lastig zijn om online sekswerkers te vinden die mee willen doen aan onderzoek, zegt Stegeman. ‘Ze vinden het vervelend als er een negatief of stereotype beeld van hun werk wordt neergezet.’

Criminalisering en stigmatisering

Dat beeld is vaak het resultaat van de criminalisering en stigmatisering van de seksindustrie. Dat maakt het moeilijk om het vertrouwen van sekswerkers te winnen, legt Stegeman uit. ‘De totstandkoming daarvan is complex, maar geworteld in conservatieve ideeën over seksualiteit, waarin seks alleen past in de context van liefde en niet in de context van een transactie. Daarnaast leven we nog steeds in een patriarchale samenleving waarin seks niet iets zou mogen zijn waaraan verdiend kan worden door vrouwen. “Seks moet tenslotte gratis zijn voor mannen.”’

Naast de verankering van deze culturele verschijnselen noemt Stegeman de sensatiezucht als afknapper voor online sekswerkers. ‘Er gaan direct belletjes rinkelen als het over seks of sekswerk gaat. Mensen vinden het spannend of interessant, soms met negatieve connotaties. Als de EO bijvoorbeeld een item maakt over sekswerk, dan wordt het snel neergezet als een hele verdrietige industrie waarin veel mis is. Om die redenen kunnen sekswerkers ook terughoudend zijn om mee te werken.’

Anonimiteit

In de eerste fase van het onderzoek kon Stegeman daarom op weinig reacties rekenen. Veel webcamperformers werken onder een pseudoniem om hun anonimiteit te waarborgen. Dat is ook direct een van de grootste zorgen om mee te doen aan mediareportages en onderzoek, legt Stegeman uit. ‘Door mee te doen aan onderzoek of journalistieke producties valt de controle over hun anonimiteit weg. Zodra uitkomt wie er achter het pseudoniem zit, kunnen de gevolgen enorm zijn. Ze verliezen bijvoorbeeld hun baan, worden verstoten door familie en vrienden, of worden afgeperst. Dat draagt ook bij aan het stigma op dit werk.’

Uiteindelijk wist Stegeman alsnog 67 webcamperformers te spreken voor haar promotieonderzoek. Via grote cam-websites, maar ook cam-studio’s en vakbondsorganisaties wist ze contact te leggen en het vertrouwen van enkele online sekswerkers te winnen. ‘Een van de webcamperformers die ik had gesproken, had mijn oproep gedeeld op een forum, waarna ik enorm veel reacties kreeg. Ik denk dat mijn benadering, dus veel luisteren en niet gelijk iets traumatisch naar boven willen halen, daaraan heeft bijgedragen.’

Gewoon werk

In de interviews met de webcamperformers kwamen nauwelijks seksgerelateerde zaken aan bod. ‘Ze worden al vrij snel in een sensationeel hokje gestopt, terwijl het een baan is als elke andere,’ zegt Stegeman. ‘Het grootste deel van de webcamperformers is hun tijd kwijt aan afspraken inplannen, belastingzaken regelen en nadenken over hun verdienmodel. We hebben het bijna niet gehad over echt sexy dingen.’

Stegeman pleit ook daarom voor het beschouwen van sekswerk als normaal werk. ‘Soms hoor je mensen zeggen, ik stop met mijn studie en begin een OnlyFans-account. Maar ze hebben geen idee wat daar allemaal bij komt kijken. Bovendien kunnen we veel leren van online sekswerkers als het gaat om het onderhouden van een online profiel en zichtbaarheid. Tegenwoordig heeft iedereen te maken met een online identiteit, of je nu academicus, journalist of iets anders bent; je online aanwezigheid is cruciaal. Daarnaast zitten de meeste mensen dagelijks achter hun webcam voor hun werk. In dat opzicht is er weinig verschil met online sekswerkers.’

Bron: folia.nl

Twintig sekswerkers op de Nijmeegse tippelzone, en niet meer: dat is waar het stadsbestuur de komende jaren aan vast wil houden. En er is méér te doen om de zone, de laatste in het land: de huiskamer waar kwetsbare vrouwen nu nog zorg krijgen, dreigt te verdwijnen.

,,We hebben geen reden aan te nemen dat twintig te weinig of te veel is. Met dit aantal verwachten we geen enorme druk of overlast, of onveilige situaties”, zegt burgemeester Hubert Bruls over het plan waar de politiek nog een besluit over neemt.

Verloren rechtszaak

Over de tippelzone aan de Nieuwe Marktstraat ontstond in de zomer discussie. Twee sekswerkers wonnen een rechtszaak van de gemeente. De rechter oordeelde dat ze zonder registratie op de tippelzone aan de Nieuwe Marktstraat mogen werken. Dat betekent dat Nijmegen zo’n registratie, in de vorm van pasjes, ook anderen niet mag verplichten. Gevolg: sekswerkers uit allerlei plaatsen mogen er nu werken. Sinds 2007 werkte Nijmegen met een maximum aan pasjes, voor sekswerkers met binding met de stad. Bedoeld tegen overlast en voor meer grip op de zorg.

Met het stoppen van de registratie vreesde Bruls voor extra toeloop van elders. Daarom stelde hij een maximum van twintig in. Als ‘ordemaatregel’. Als toezicht zou zien dat er meer mensen zouden komen werken, moesten zij hen weigeren. Bruls waarschuwde: het kon betekenen dat sekswerkers uit Nijmegen verdrongen zouden worden door vrouwen van buiten de stad.

‘Sfeer is gemoedelijk’

Daar is geen sprake van geweest. Er kwamen in juli en augustus slechts vijf nieuwe sekswerkers van buiten de stad, inclusief de twee van de rechtszaak. ‘Het aantal sekswerkers per avond loopt uiteen van twee tot acht’, aldus de gemeente. ‘Er is op dit moment geen sprake van verdringing en de sfeer is gemoedelijk.’

,,We willen het vooral beheersbaar houden. In de tijd dat we nog met pasjes werkten, was het aantal dat op de tippelzone werkte ook lager dan twintig”, zegt Bruls over het willen doorgaan met twintig als maximum. ,,Het wil ook niet zeggen dat het tot in de eeuwigheid geldt. Als we zouden zien dat de druk te groot wordt, zullen we dat afwegen en met een nieuw voorstel komen.”

Hij wijst erop dat er ‘echt niet allemaal sterke, zelfstandige vrouwen werken’. Van de zestien sekswerkers die er in juli en augustus tippelden, waren er vijf verslaafd en wonend in de dag- en nachtopvang. Vier woonden zelfstandig, maar waren drugs- of alcoholverslaafd. Twee kozen er bewust voor en zijn niet verslaafd, volgens een analyse.

Plan om huiskamer te sluiten

Opvallend is dat het stadsbestuur juist wil stoppen met de huiskamer bij de tippelzone. Daar is nu zorg en kunnen ze terecht voor een praatje, koffie en voorbehoedsmiddelen. Maar het is dure zorg, zegt wethouder Grete Visser: ruim drie ton op jaarbasis.

,,We moeten financieel moeilijke keuzes maken. Vrouwen met een binding met Nijmegen zijn al goed in beeld bij de zorg. Ze slapen vaak in de opvang, er zijn al contacten met Iriszorg”, zegt zij. ,,Die huiskamer heeft nu ook een functie voor degenen van buiten Nijmegen. Dat waren er vijf in de zomer. Dan geven we als gemeente hier wel heel dure zorg aan vrouwen die verder geen binding met de stad hebben.”

Bron: gelderlander.nl

Zij is sekswerker, hij al jaren haar klant. En samen spelen Lisette Mepschen en Eric Groot Kormelink nu mee in de theatervoorstelling Love me by the Hour, een ode aan betaalde intimiteit, die in Tilburg in première gaat. ‘Het is zoveel meer dan een snelle fix.’

Ze is open over haar werk als sekswerker en ze speelt al enige jaren met veel plezier bij theatergezelschap Speels Collectief. Dus ja, natuurlijk werkt ze graag mee aan een voorstelling gebaseerd op ervaringen van sekswerkers en klanten. Ook op die van haar.

,,Ik laat bijvoorbeeld zien hoe ik mijn klanten op hun gemak stel”, zegt Lisette Mepschen (33) uit Tilburg. ,,We nemen het publiek mee in de ervaring van een date: de kennismaking, de spanning, de sfeer. Er zit een lied in de voorstelling waarin ik heel erg de liefde en empathie voel, die ik ook voor mijn klanten kan voelen.”

Een van haar klanten is de uit Amsterdam afkomstige Eric Groot Kormelink (51), die vanwege zijn lichamelijke beperking in een elektrische rolstoel zit. ,,Ik ken Lisette al vijf jaar. Zij is de eerste geweest met wie ik veel tijd heb doorgebracht. Daardoor kun je samen ontdekken wat fijn is. Mensen zien toch vaak eerst alleen mijn handicap, wat het daten niet altijd makkelijk maakt. Daardoor kunnen ze mij ook niet leren kennen. Ik heb door sekswerk ontdekt dat mezelf zijn ook erg leuk is. En als je dat uitstraalt, word je ook leuker voor andere mensen.”

Ook hij praat zonder schroom over sekswerk, waarover hij samen met Lisette een podcast maakte. Ze geven vaker interviews en de Amsterdammer staat op foto’s in een boek dat fotograaf Hendra Eka over het werk van Lisette maakte. Door zo open te zijn willen ze het taboe rond sekswerk doorbreken en het onderwerp bespreekbaar maken.

Met rode oortjes

Want dat is nog heel hard nodig, stellen beiden. Of, zoals theatergezelschap Speels Collectief het verwoordt: ‘Het klinkt als een fout sprookje: de vrouw die gered moet worden en het vieze mannetje. Maar dat is nog altijd het dominante beeld van sekswerkers en hun klanten in onze maatschappij.’

Zonder te romantiseren wil het theatergezelschap met de voorstelling laten zien dat het werk niet in één beeld is te vangen: ‘Voorbij het cliché van het rode licht en met rode oortjes maar zonder schaamrood op de wangen’.

Lisette: ,,Mijn doelgroep bestaat uit mensen die echt contact willen maken, met echte aandacht voor elkaar.” Eric: ,,Het is zoveel meer dan een snelle fix.” Lisette: ,,Met theater kun je mensen op een andere manier meenemen, het is een heel sterke vorm. Je kunt over sekswerk lezen maar een voorstelling met muziek en dans waarbij je iets voelt, raakt je op een dieper niveau.”

Mooie voorstelling laten zien

Voor Eric is het de eerste keer dat hij op een theaterpodium staat. ,,Best spannend ja. Niet vanwege het onderwerp, maar wel met die groep mensen voor je neus. En dat ik dit samen met Lisette doe, maakt het veel makkelijker. Het is vooral heel leuk dat we dit mogen doen.”

Lisette: ,,Ik voel een verantwoordelijkheid richting de sekswerk-community. Er is een grote groep die heel hard aan het vechten is voor meer rechten en om gewoon te kunnen leven als je dit werk doet. Ik hoop dat mensen door de voorstelling met een meer open houding naar sekswerk gaan kijken.” Eric: ,,Dat hoop ik ook, en dat we een hele mooie voorstelling gaan laten zien.”

Bron: bd.nl

Lelystad zet een nieuwe stap in de strijd tegen illegale prostitutie. Ondanks een vooruitstrevend beleid moet burgemeester Mieke Baltus nog steeds huizen sluiten waar sekswerkers klanten ontvangen. Om dit te voorkomen, lanceert de gemeente een campagne om bewoners te wijzen op illegale bordelen. ‘Mogelijk zie je vrouwen of meisjes die nerveus, angstig of geïntimideerd lijken’.

Afgelopen periode zijn meerdere panden gesloten, meldt de gemeente. Een daarvan is in Kamp 27, waar gemeente en politie eind juli na meerdere meldingen een kijkje nemen. Beide keren treffen ze sekswerkers aan, terwijl er geen vergunning is. Vorig jaar zijn vier panden gesloten omdat er illegale prostitutie plaatsvond. Ook in 2022 gebeurt dat enkele keren. In De Wold bijvoorbeeld, waar de politie in een woning vier peeskamertjes aantreft.

Wat zegt dat over het bijzondere beleid van de stad? Lelystad kondigt in 2019 aan het aantal seksvergunningen compleet los te laten. Bij een maximum aan vergunningen gaan prostituees die per se in Lelystad willen werken, illegaal aan de slag, is de achterliggende gedachte. ,,Er blijven regels in welke buurten het wel of juist niet kan’’, licht toenmalig burgemeester Ina Adema toe.

In 2021 komt er iets bij: zelfstandige thuiswerkende prostituees hoeven geen vergunning meer aan te vragen. Wel vraagt de gemeente of ze zich willen laten ‘erkennen’. Oftewel, melden op het stadhuis dat ze sekswerker zijn. Daarmee zijn ze in beeld en kunnen ze bijvoorbeeld hulp krijgen als ze uit het wereldje willen stappen. Na Assen is Lelystad de tweede gemeente in Nederland die deze stap zet.

In de tussentijd hebben zich slechts twee sekswerkers gemeld, meldt de gemeente begin augustus desgevraagd. En het aantal vergunde seksinrichtingen lijkt binnen de perken te blijven. ,,We hadden inderdaad op meer gehoopt. Het is vrijwillig en we blijven mensen stimuleren om zich te laten erkennen’’, zegt een woordvoerster van de gemeente over dat eerste.

‘Ondanks alle inzet’

In een nota van de gemeente Vijfheerenlanden – die Lelystad en Assen vroeg naar de ervaringen met de registratie van sekswerkers – concludeert Lelystad dat de erkenning ‘als zodanig niet voldoet’. Twee personen is niet veel, ‘ondanks alle inzet’.

Blijkbaar is er méér nodig in Lelystad om illegale prostitutie verder de kop in te drukken. De nieuwe campagne – een folder en een voorlichtingsfilmpje dat in de bioscoop gaat draaien – laat signalen zien waaraan de inwoners illegale prostitutie kunnen herkennen.

Voorbeeld: ‘Let op woningen en andere plekken waar personen in de avond, de nacht, vroeg in de ochtend en in het weekend kortdurende bezoeken brengen. Huizen met weinig tot geen meubelen erin en sexy geklede personen’. Of: ‘Het kan zijn dat je vrouwen en meisjes ziet die steeds vergezeld worden door iemand die zich gedraagt als een ‘bewaker’ of die steeds in de buurt blijft. Mogelijk zie je vrouwen of meisjes die nerveus, angstig of geïntimideerd lijken en moeite hebben met communiceren, door eventuele taalbarrières’.

‘Illegale prostitutie gaat soms samen met mensenhandel. Allemaal activiteiten die zo ernstig zijn, dat we daar als samenleving heel alert op moeten zijn’, zegt burgemeester Mieke Baltus in een persbericht.

Over de aanleiding van deze campagne houdt de gemeente zich op de vlakte. ,,Illegale prostitutie komt helaas voor in Lelystad. Het is dus nodig dat we een prostitutiebeleid hebben en dat we ook uitvoering geven aan dit beleid’’, antwoordt een woordvoerster op vragen van de Stentor.

En: ,,Illegale prostitutie is een vorm van ondermijning en ondermijning is één van de vier prioriteiten uit het Integraal Veiligheisplan (IVP). In dat IVP is ook te lezen dat de inzet op illegale prostitutie wordt geïntensiveerd. Dus dat is de aanleiding.’’

Bron: destentor.nl

Een nieuw vergunningsysteem voor raamexploitanten zorgt voor onrust op het Baekelandplein in Eindhoven. De prostitutiebedrijven raken hun vergunning binnen een paar jaar allemaal kwijt terwijl ze die meestal al tientallen jaren hebben.

En vanwege enorme belangstelling maken ze bij de verplichte loting weinig kans meer. Het nieuwe systeem is dit jaar ingevoerd. En voor de eerste vergunning die werd verloot, waren zestig kandidaten.

Een notaris trok het lot van een nieuwe ondernemer uit een wit balletje tijdens de loting, die rechtstreeks werd uitgezonden op internet, alsof het de loting voor de Champions League was. De nieuwe exploitant van wie het lot uit het balletje rolde, gaat volgende maand aan de slag. En binnenkort worden nog twee vergunningen verdeeld.

De huidige exploitanten zijn boos maar willen vanwege het stigma op de prostitutiebranche niet met naam en toenaam in de krant.

Toekomst afgepakt

,,Mijn bedrijf wordt zo onder m’n kont vandaan getrokken”, reageert een exploitant die al twintig jaar een vergunning heeft. Ze raakt die in 2031 kwijt. ,,Ik ben dan 66 en moet gaan solliciteren. Wie wil mij nog?”, vraagt ze zich af.

Ze vraagt zich ook af wat de gemeente denkt te bereiken en is bang dat goudzoekers hun geluk komen beproeven. ,,Wij hebben ervaring. Wij hebben voelsprieten om mensenhandel en gedwongen prostitutie te signaleren. Ik snap dat ze rotte appels weg willen hebben maar pak niet de onderneming af van mensen die het altijd goed hebben gedaan.”

De exploitant ergert zich bovendien dat de gemeente panden maandenlang leeg laat staan. ,,Het plein verpaupert en het ziet er niet uit. De gemeente vergeet dat wij hier ons brood verdienen.”

,,Zonder reden wordt in één keer mijn toekomst afgepakt”, reageert een andere exploitant. Haar vergunning is ook al ruim twintig jaar in de familie. De vergunning was eerst van haar schoonvader en daarna van haar echtgenoot. Uiterlijk in 2028 komt daar een eind aan. ,,Ik heb gesolliciteerd maar vanwege het taboe kom ik nergens anders aan de bak.”

Ze voegt toe dat nieuwe vergunningen maximaal tien jaar geldig zijn en dat exploitanten zo nergens meer op kunnen bouwen.

Geen keus

De LPF in de gemeenteraad heeft vragen gesteld over het nieuwe systeem. Fractievoorzitter Rudy Reker begrijpt niet dat de gemeente ondernemers passeert die al jaren goed functioneren. ,,Met een nieuwe exploitant is het maar afwachten wat voor vlees de gemeente in de kuip heeft. Het is voor beide partijen een loterij, met alle risico’s van dien”, zegt hij. De LPF hoopt dat de gemeente nog op haar schreden terugkeert.

De gemeente heeft naar eigen zeggen geen keus vanwege Europese regels. ,,Het niet toegestaan om schaarse vergunningen voor onbepaalde tijd te verlenen. Nieuwe partijen moeten ook de kans krijgen om mee te dingen”, luidde het antwoord op de vragen van LPF.

Het Expertisecentrum Mensenhandel en (jeugd)Prostitutie van welzijnsorganisatie Lumens in Eindhoven is niet betrokken geweest bij de verandering maar staat er niet afwijzend tegenover. ,,Vernieuwing kan ook iets positiefs opleveren”, redeneert een woordvoerder. ,,Je kunt zeggen dat je nu weet wie er zit maar dat maakt het ook moeilijker om bepaalde problemen op te lossen. Als je opnieuw gaat screenen, geeft ook de kans om het beter te doen.”

Het Leger des Heils biedt op het Baekelandplein hulp aan prostituees en is ook niet om advies gevraagd, laat een woordvoerder weten. De politie liet vragen onbeantwoord.

Raamexploitant raakte vergunningen kwijt door strafzaak

In het najaar worden weer twee vergunningen voor raamprostitutie aan het Baekelandplein verloot. De vergunningen zijn beschikbaar gekomen omdat ze in 2023 zijn afgepakt van een exploitant die niet niet meer door screening kwam. De man werd verdacht van mishandeling en bedreiging. In juli werd hij daarvoor veroordeeld tot een maand celstraf.

Bron: ed.nl