Utrechtse gemeenteraad: ‘Meer ruimte voor sekswerkers’

In de Utrechtse Jaffastraat zat tot 2013 een bordeel

UTRECHT – Een groot aantal partijen in de Utrechtse gemeenteraad wil dat er meer legale sekswerkplekken komen in de stad. Op dit moment zijn er zes zogenoemde vergunde plekken, de partijen vinden dat te weinig. Ook pleit de raad ervoor om de mogelijkheden voor sekswerkers die thuis werken te verruimen. Die wensen kwamen naar voren tijdens een debat over een voormalig bordeel aan de Utrechtse Jaffastraat.

Voor het uitoefenen van sekswerk is een vergunning van de gemeente nodig. Dat is dus bijvoorbeeld nodig voor een bordeel of een escortbureau. Utrecht kent op dit moment zes van dergelijke vergunde plekken, daarvan zijn er drie ook daadwerkelijk in bedrijf. De bekendste is club La Cloche op de Amsterdamsestraatweg. In het verleden zat er een soortgelijke club in de Jaffastraat, midden in een woonwijk, maar het bordeel sloot jaren geleden. Het college wil de bestemming van het pand wijzigen, het moet de bestemming ‘wonen’ krijgen. De raad steunt dat voorstel in grote meerderheid. Maar tegelijkertijd zijn er zorgen.

Groeiende stad
Rick van der Zweth van de PvdA verwoordt die het duidelijkst. Hij zegt dat de stad groeit, en daarmee ook de behoefte aan ruimte voor sekswerkers. Maar die extra ruimte komt er niet, de mogelijkheden nemen juist af, door het sluiten van de tippelzone en door de problemen rond de herstart van het Zandpad. Hij hekelt het verdwijnen van de tippelzone en benadrukt dat die plaats moest maken voor ‘te dure appartementen’.

Ook Student & Starter wil dat er meer ruimte komt voor sekswerkers. Tessa Sturkeboom vindt dat seks een onderdeel van onze samenleving is. Volgens haar moet je het beroep van sekswerker omarmen. Zij wil een nadrukkelijke erkenning van de gemeente dat sekswerk een legaal beroep is.

Thuiswerken
D66 pleit ook voor meer mogelijkheden. Ellen Bijsterbosch focust echter op de thuiswerkenden in de branche. Dat mag nu officieel niet, iemand die thuis klanten ontvangt wordt gelijkgesteld met een bordeelhouder. Een nagelstudio mag wel aan huis werken, stelt Bijsterbosch, maar een thuiswerkende prostituee mag dat niet. Ze schets het probleem dat als er sprake is van geweld dat de sekswerkers dan geen aangifte durven doen. Als uitkomt dat ze thuiswerken, riskeren ze een boete of een huisuitzetting.

Burgemeester Sharon Dijksma onderkent voor een groot deel de problemen die de raad schetst, maar toch vindt ze haar rol beperkt. De burgemeester geeft aan niet zelf actief op zoek te kunnen of willen gaan naar exploitanten van seksinrichtingen. Daarnaast geeft ze aan dat de afgelopen tien jaar er geen enkele aanvraag vanuit de branche is geweest voor het starten van een seksinrichting in de stad. De burgemeester zei tijdens het debat wel toe dat ze met de branche in gesprek wil over de wensen en behoeftes die er leven.

Gat in de begroting
Tegelijkertijd debatteerde de raad over het Nieuwe Zandpad. Wethouder Eelco Eerenberg heeft een voorstel om de hulpverlening bij de nieuwe prostitutiezone in te richten. Die plannen kunnen op veel steun rekenen. De VVD is kritisch op de financiering van het plan, in de begroting zit een gat van 70.000 euro. De PVV gaat een stap verder, die vindt dat het plan vooral voorsorteert op een ‘hele reeks nieuwe subsidieslurpers’.

Bron: https://www.dominaforum.nl/prostitutie-in-het-nieuws/utrechtse-gemeenteraad-meer-ruimte-voor-sekswerkers/

De redlightdistricts in Nederland, nu ook met plattegronden en reviews van raamdames

In Nederland zijn op dit moment in 8 steden/plaatsen diverse redlightdistricten. Dus gebieden waar vergunde raamprostitutie is toegestaan. In Amsterdam, Almelo, Den Haag, Eindhoven, Alkmaar, Deventer, Groningen en Leeuwarden zijn verschillende aantallen raambordelen. Daarnaast relatief dichtbij de grens in Belgie, is er in Antwerpen nog een groot redlightdistrict Het Schipperskwartier genaamd zie ook: https://www.citygirl.nl/node/11675

Amsterdam

Amsterdam heeft eigenlijk 3 raamgebieden; De Wallen (vooral wereldwijd bekend bij de toeristen), wat gelegen is nabij het Centraal Station in het oude centrum van Amsterdam. Het daarnaast gelegen Singelbied schuin achter Paleis op de Dame beginnend op de Spuistraat. En in Amsterdam Zuid de Ruysdaelkade wat een kleiner aantal ramen heeft, zie de plattegronden via https://www.citygirl.nl/node/11681.

Den Haag

Den Haag heeft momenteel nog 2 raamgebieden: de goedkopere straat qua instaptarief vanaf €35,00 de Doubletstraat en nabij NS Station Holland Spoor de Geleenstraat/Hunsestraat, zie voor beide gebieden de plattegronden via https://www.citygirl.nl/node/11662

Den Haag

Eindhoven heeft een net en kleiner raamgebied het Baekelandplein zie https://www.citygirl.nl/node/35 en in het hoge noorden een raamgebied in Groningen (https://www.citygirl.nl/node/11671) en Leeuwarden (https://www.citygirl.nl/node/11673) en in Noord-Holland boven Amsterdam nog een ingekrompen raamgebied in Alkmaar (https://www.citygirl.nl/node/30) in de volksmond de Achterdam genoemd. Plattegronden, info & reviews over sekswerksters in de volgende plaatsen vindt je tussen haakjes via de url link achter de plaats/stad: Doetinchem (https://www.citygirl.nl/node/34), Haarlem (https://www.citygirl.nl/node/37), Almelo (https://www.citygirl.nl/node/29), Deventer (https://www.citygirl.nl/node/33) en Nijmegen (https://www.citygirl.nl/node/40).

Groningen

In Utrecht waren tot 8 jaar geleden 2 raamgebieden, het beroemde Zandpad met woonbootjes in het water waarop de dames van plezier de klanten ontvingen en de Hardebollenstraat in het centrum van Utrecht. Echter deze zijn destijds op last van toenmalig Burgemeester Wolfsen gesloten. Er liggen wel enkele jaren nieuwe plannen bij de Gemeente Utrecht om naast het Zandpad op de wal nieuwe werkkamers met ramen voor sekswerkers te realiseren. In voorjaar 2022 wordt een besluit genomen door de Gemeente of een nieuwe partij als exploitant daar mag beginnen met het realiseren en exploiteren van nieuwe raamkamers.

In de loop van jaren zijn raambordelen vanuit een gedoogconstructie ontstaan. Later is er strenge wetgeving op toegepast zowel voor het verkrijgen van een exploitatievergunning als handhaven van de regels en controle op mistoestanden als mensenhandel en uitbuiting van sekswerksters. Per gemeente zijn er verschillende regels m.b.t. exploiteren van raamkamers als ook het huren van een raamkamer door een sekswerkster. Zo hanteert men bijvoorbeeld 2 leeftijdsgrenzen waaraan een sekswerkster minimaal aan moet voldoen, namelijk 18 en 21 jaar. Op dit moment zijn vooral Oost Europese dames met name Roemeense en wat Bulgaarse dames als sekswerksters werkzaam achter de ramen in Nederland. Daarnaast een divers aanbod qua nationaliteiten van Nederlands, Marokkaans, Surinaams, Zuid-Amerikaans, overige Europa en wereld. Ook is er een kleine groep shemales/ladyboys etc. actief achter de ramen. Gemeente en of zedenpolitie (team prostitutie & mensenhandel) handhaven de regels en hebben gesprekken met zowel de sekswerksters als exploitanten.

Qua werkkamers waarin de sekswerkster werkt en de klant ontvangen wordt is een grote diversiteit qua grootte, luxe en inventaris. Zo zijn er kamers met een kleine oppervlakte en klein bed en wastafel als ook riante kamers met bubbelbaden en of grote bedden en SM meubels en alles wat daar tussen zit.

Over de sekswerksters in redlight gebieden worden door klanten vaak reviews/recensies geschreven op prostitutie fora zoals https://www.citygirl.nl/node/28 om hun ervaring te delen met andere klanten.

Ook in Duitsland kent men raamprostitutie en heeft men ook zogenaamde laufhausen (grote flat achtige gebouwen waar je als klant etage voor etage bewandelt om dames achter het raam te kunnen bekijken en of te bezoeken).

Antwerpen

Burgemeester wil beruchte Chaussée d’Amour weg: “Ze noemen het folklore, ik vind het beschamend”

Jelle Engelbosch (N-VA), waarnemend burgemeester in Sint-Truiden, wil de Chaussée d’Amour laten verdwijnen. Samen met partijgenoot en schepen Jo François onderzoekt hij een plan om de bordelen te raken. “Zo kunnen we dit beschamende verhaal uitdoven.”

De Truiense N-VA is al jarenlang een forse tegenstander van de vele bordelen langs de Luikersteenweg, die de steenweg in de jaren 90 de bijnaam ‘Chaussée d’Amour’ opleverde. Tien jaar geleden pleitte Jelle Engelbosch er al voor om al die eroshuizen onder te brengen in één complex, gelegen op een industriezone. “Een vzw moet daarbij zorgen voor transparante huurovereenkomsten”, zei Engelbosch destijds. “We moeten zorgen dat de schietpartijen, afpersingen en brandstichtingen verleden tijd blijven.”

Twee jaar en twee dodelijke ongevallen later nam het stadsbestuur dat voorstel zelfs ernstig in overweging. Het schepencollege ging zelfs op prospectie in het Antwerpse Schipperskwartier, maar uiteindelijk bleef alles bij het oude.

Sjerp

In tussentijd is er veel veranderd. In 2019 trad N-VA voor het eerst toe tot de coalitie in Sint-Truiden. Engelbosch werd eerste schepen, Jo François kreeg onder meer lokale economie in z’n portefeuille. Nadat Veerle Heeren (tijdelijk) een stap opzij moest zetten na haar voortijdige vaccinatie, mocht Engelbosch zelfs de sjerp omgorden als waarnemend burgemeester.

De kaarten liggen dus ideaal voor de partij om de Chaussée d’Amour, de oude doorn in het oog, in de huidige vorm een halt toe te roepen. Want voor alle duidelijkheid: het standpunt van de N-VA is het voorbije decennium niet veranderd. “Volgens sommigen hoort de Chaussée d’Amour bij Sint-Truiden”, zegt Engelbosch. “Ze noemen het folklore, maar ik vind het vooral beschamend voor onze stad”, zegt Engelbosch. “Het sleept een verleden met zich mee van brandstichting en vrouwenhandel. Veel nostalgie is daar voor mij niet aan. Voor alle duidelijkheid: ik heb niets tegen prostitutie op zich, maar wel tegen de manier waarop het op de Chaussée d’Amour gebeurt.”

Uitdoofscenario

Daarom maken Engelbosch en François werk van een uitdoofscenario. Momenteel laten ze onderzoeken of de stad de onroerende voorheffing voor die bars fors kan en mag verhogen. “We willen die belasting zelfs maal tien doen”, zegt Engelbosch onomwonden. “Door die enorm hoge taks hopen we het houden van zo’n bordeel te ontraden, zodat het verhaal op termijn eindigt.” Het is voor Engelbosch de meest voor de hand liggende maatregel om dat uitdoofscenario te realiseren. “We dachten er ook aan om bijvoorbeeld de vergunning van die bars af te nemen wanneer zo’n pand jarenlang leeg staat of na een bepaald aantal GAS-boetes. Het probleem is echter dat er niet zoiets bestaat als een vergunning voor een bordeel. Het enige wat die bars hebben, is een tapvergunning.”

De onroerende voorheffing is een jaarlijkse geïndexeerde belasting op het kadastraal inkomen (KI) van onroerende goederen (gronden, gebouwen, materieel en outillage in bedrijven). Ze bestaat uit een basisheffing voor de Vlaamse overheid, aangevuld met opcentiemen voor de provincie en de gemeente waar het onroerend goed ligt. Die gemeentelijke opcentiemen wegen het zwaarst door bij de berekening van het totale bedrag. Sinds 2019 mogen gemeenten die opcentiemen differentiëren. Dat betekent dat ze de onroerende voorheffing in een bepaalde wijk of buurt goedkoper kunnen maken, om mensen aan te moedigen zich daar te vestigen. Gemeenten moeten daarvoor wel de goedkeuring krijgen van de Vlaamse Belastingdienst én de gouverneur of het Agentschap Binnenlands Bestuur.

Read more…

Zorgen over ‘schaarste’ aan legale seksclubs in Utrecht: ‘Het wordt sekswerkers lastig gemaakt’

Een groot deel van de Utrechtse gemeenteraad maakt zich zorgen over de afname van het aantal legale seksbedrijven in de stad. Nu de tippelzone is gesloten, het Nieuwe Zandpad er nog niet is én het bordeel aan de Jaffastraat voorgoed verleden tijd is, willen GroenLinks, D66, de PvdA en Student & Starter dat de burgemeester kijkt naar hoe ze het aantal seksbedrijven kan uitbreiden.

Op dit moment zijn er in Utrecht drie seksbedrijven (2 privéclubs en 1 erotische massagesalon). Volgens de lokale regels mogen er in Utrecht maximaal 6 seksinrichtingen zijn als bordelen, privéhuizen en erotische massagesalons. Dat betekent dat er nu nog ruimte is voor drie nieuwe seksinrichtingen. Maar hiervoor is echter ook een pand nodig met de juiste bestemming en daar is er nog maar één van die ongebruikt is. Voor de andere twee zou – als er een aanvraag zou komen – er nog een pand met die bestemming gevonden moeten worden.

Directe aanleiding voor de zorgen van de partijen is dat bij een pand aan de Jaffastraat – onlangs die bestemming seksinrichting is geschrapt. Op het adres, waar jarenlang het bordeel zat van sekskoning Jan Bik, mag alleen nog worden gewoond. De club werd in 2013 gesloten omdat Bik werd verdacht van fraude en witwassen. Door de veranderende samenstelling van de wijk de afgelopen jaren – veel gezinnen met jonge kinderen – is de Jaffastraat volgens de gemeente minder geschikt geworden voor de hernieuwde vestiging van een seksinrichting.

Een alternatief

De partijen zijn het er misschien wel mee eens dat de tussenwoning in de woonwijk niet de beste plek meer is, maar maken zich nu wel grote zorgen omdat er niet een alternatieve plek is aangewezen waar het dan wél mag. ,,Sekswerk is een legaal beroep en zij hebben ook recht op plek in de samenleving,’’ zegt fractievoorzitter Tessa Sturkenboom van Student & Starter, die het initiatief nam om het onderwerp na de zomer met de burgemeester te bespreken. ,,Het wordt hen op deze manier lastig gemaakt. Als je iets weghaalt, biedt dan ook een alternatief.’’

Ook GroenLinks, de grootste (coalitie)partij in de raad heeft haar zorgen. ,,Wat ons betreft zul je – als je een locatie waar legaal sekswerk mogelijk is, weghaalt – elders ruimte bij moeten maken,’’ zegt partijleider Heleen de Boer. ,,We willen daarom van het college van burgemeester en wethouders weten waar mogelijkheden zijn voor het toevoegen van sekswerklocaties voor clubs.’’ De Boer doelt op locaties die losstaan van de mogelijke terugkeer van de raamprostitutie van het Nieuwe Zandpad in Overvecht.

Vrouwen in beeld houden

Daarnaast zit ook PvdA-raadslid Hester Assen met vragen. ,,Eerder dit jaar werd al de tippelzone gesloten zonder alternatief. Veel hulpverleners zeggen dat wanneer sekswerkers hun beroep legaal kunnen uitvoeren, dit ook de manier is om vrouwen in beeld te houden. Veel vindt er nu waarschijnlijk buiten het zicht plaats en dat wil je ook niet. Nu zijn de plekken voor legaal sekswerk echt schaars. Ik wil me door de burgemeester ook laten informeren. Wat maakt nu bijvoorbeeld dat zich na 2013 geen partij meer heeft gemeld die op de Jaffastraat een bordeel zou willen beginnen? Is dat omdat er geen vraag naar is, of wel, maar niet op die manier?’’

Een woordvoerder van burgemeester Sharon Dijksma laat weten dat er de afgelopen 10 jaar geen aanvragen bij de gemeente zijn ingediend voor een nieuwe seksinrichting of escortbedrijf. ,,Dit beeld wordt herkend in de G4 en sluit aan bij het landelijke beeld van de vergunde sector.’’ Dijksma gaat op 2 september met de partijen in debat over het onderwerp.

Bron: AD.nl

Lex heeft een escortbureau voor lesbische vrouwen: ’Ik ben vrienden kwijtgeraakt’

Wat vijf jaar geleden begon als een wild idee, is inmiddels uitgegroeid tot een succes: een escortbureau voor lesbische vrouwen. Lex van Delft (49) is dolblij met wat ze heeft bereikt, maar raakte er ook vrienden mee kwijt.

„Ik vind het bij iedere vrouw bijzonder als ze contact met mij opneemt, maar het verhaal dat ik nooit meer zal vergeten is dat van een 89-jarige dame. Ze wist haar hele leven al dat ze op vrouwen viel, maar vond nooit het juiste moment om uit de kast te komen. Tóch besloot ze op haar 89ste op date te gaan met een van mijn escorts. Ze wilde het toch eens ervaren: seks met een vrouw. Na afloop was ze zo opgelucht en blij dat ze het had gedaan…

Ze is nog tig keer teruggekomen omdat ze het zo fantastisch vond. Dat soort verhalen, dát is de reden dat ik vijf jaar geleden begon met escortbureau De Stoute Vrouw.

Gevoelens voor een vrouw

Ik zat op de basisschool toen ik voor het eerst gevoelens kreeg voor een meisje. Het was zo’n typisch meisje met vlechtjes en schattige jurkjes. Ik vond haar interessant en wilde niets liever dan bij haar zijn. Geen idee dat dat verliefdheid was. Internet was er nog niet en over homoseksualiteit werd amper gesproken. Ik dacht zelfs dat het alleen bij jongens voorkwam. Het heeft nog tot mijn puberteit geduurd voordat ik erachter kwam dat ik op vrouwen viel. Ineens vielen er allemaal puzzelstukjes op hun plek; dus daarom adoreerde ik presentatrices op televisie en vond ik de Franse les vooral heel leuk vanwege de bloedmooie docente!

Toch had ik op dat moment niet het gevoel dat ik ermee naar buiten kon treden. Thuis speelde van alles, waar ik liever niet over uitweid, waardoor ik besloot het naast me neer te leggen. Wat niet heel moeilijk was omdat ik verliefd werd op een man. Een heel lieve vent. Iemand met wie ik kon lachen en veel leuke dingen deed. ‘Dan ben ik vást bi,’ vertelde ik mezelf. We zijn vijftien jaar samen geweest en hebben een prachtige dochter gekregen. Helaas groeiden we langzaam uit elkaar en merkte ik dat de interesse in vrouwen weer als een malle naar boven kwam. Ik wist meteen: als ik ooit weer een relatie krijg, dan is dat niet met een man.

Read more…

Opinie: ‘De stad verdient een rosse buurt om trots op te zijn, geen smoezelig bordeel’

Als er toch een erotisch centrum moet komen, dan graag een van hoge kwaliteit. Geen Las Vegas aan het IJ, maar een sexy en chique uitgaanszone, betogen Linda Duits en Jennifer Hopelezz.

In plaats van een Las Vegas aan het IJ zien Linda Duits en Jennifer Hopelezz veel liever een soort Moulin Rouge verrijzen.Beeld AFP

De gemeente wil sekswerkers wegmoffelen. De raamprostitutie op de Wallen is haar al jaren een doorn in het oog, de oude binnenstad zou door kwaliteitstoeristen bezocht moeten worden in plaats van door Britse lads die komen blowen en comazuipen.

Omdat prostitutie nu eenmaal bij het leven en dus ook bij onze stad hoort, wil burgemeester Halsema een erotisch centrum optuigen als alternatief voor de ramen. Voor advies daarover heeft ze vooralsnog alleen bij marktpartijen aangeklopt. Dat is jammer, want wat weten banken nou van seks?

Site, een bureau voor gebieds- en conceptontwikkeling, voerde deze marktverkenning uit. Zij spraken met ambtelijk vertegenwoordigers, beleggers en vastgoedadviseurs. Naast twee exploitanten en een vertegenwoordiger van sekswerkers waren er geen mensen betrokken die daadwerkelijk verstand hebben van seks.

Het resultaat stemt somber. Uit het rapport spreekt een grote afkeer van prostitutie. De betrokken partijen zijn huiverig geld te steken in een sector die ze als crimineel en verwerpelijk beschouwen. Beter praat de gemeente met exploitanten van stripclubs en gokhallen, luidt daarom een van de adviezen.

Verstopt op een industrieterrein

Wat je dan krijgt is verdoezeld gebied voor een bezoedeld beroep, ergens verstopt op een industrieterrein. Het roept de vraag op wat de gemeente nu eigenlijk wil. Draait het alleen om het apart zetten van ongewenste sujetten (de klant en de verkoper) in navolging van andere prostitutiezones in steden als Hamburg? Waarom niet daadwerkelijk vernieuwen en een gebied ontwikkelen dat de wereld eraan herinnert dat Amsterdam voorloper is op het gebied van seksuele vrijheid en emancipatie?

De Wallen waren ooit een seksuele vrijplaats. Niet alleen voor sekswerkers, maar ook voor mensen die vanwege hun geaardheid werden gemarginaliseerd. Zo startte de openlijk lesbische Bet van Beeren in 1927 het nog steeds bestaande Café ’t Mandje op de Zeedijk, een van de eerste plekken waar lhbtq’s hun identiteit niet hoefden te verbergen. De stad koestert dit symbool van vrijheid zo zeer dat in het Amsterdam Museum een replica staat.

Vroeger was de Warmoesstraat het kloppend hart van de leerscene, een gay subcultuur die in de jaren vijftig ontstond. Je vond er leatherbars zoals Argos, geopend in 1965 en gesloten in 2015, en fetisjwinkels zoals Mr. B. Van die cultuur is nauwelijks meer iets terug te zien in de straat: gesneuveld door heteroseksueel massatoerisme. Mr. B verhuisde in 2019 naar de Prinsengracht, onder andere omdat de klanten last hadden van de starende en spottende toeristen.

Wij zien een erotisch centrum voor ons dat recht doet aan de geschiedenis van het gebied waarvoor ze een alternatief moeten zijn. Geen Las Vegas aan het IJ maar de Moulin Rouge uit de gelijknamige film. Een plek waar kunstenaars, artiesten en courtisanes elkaar ontmoeten, een plek waar seksualiteit op een positieve manier beleefd wordt.

Inspelen op de populariteit van drag

Read more…

Rosanna (48) is de baas van het nieuwe sekshuis El Amor in Almelo: ‘Noem me geen pooier, ik ben ondernemer’

ALMELO – El Amor aan de Markstraat 13 in Almelo. Inderdaad: de plek voor een opwindende massage, een knuffel, geslachtsgemeenschap of gewoon een praatje. Met een sekswerker, dat wel. Aan het roer staat Rosanna Ramirez. „Ik let goed op dat ik geen verkeerde mensen over de vloer krijg.”

De exacte datum voor de heropening van de seksinrichting is nog even onduidelijk, omdat de aanvraag voor een exploitatievergunning nog in behandeling is. Zegt een woordvoerder van de gemeente Almelo. Het verkrijgen van zo’n vergunning is steeds voor een periode van maximaal drie jaar. En zo’n aanvraag is niet zo gefikst. De aanvrager moet aan de nodige voorwaarden voldoen, inclusief een zogenoemd Bibob-onderzoek naar eventueel criminele activiteiten. Ook de lijst met eisen voor het bedrijf is lang.

Grote poster aan het raam

Maar Rosanna Ramirez (48) is niet bang dat de vergunning wordt afgewezen. Ze heeft afgelopen week al een grote poster aan één van de ramen van het witte pand bevestigd, waarop onder meer de openingstijden staan. En in het gesprek met haar benadrukt Ramirez dat ze ‘geen problemen wil’.

Wel schrok Ramirez zich rot toen ze voor de eerste keer over de drempel stapte van het pand aan de Markstraat 13. Het gebouw was volledig leeggehaald door de laatste gebruikers, zelfs het toilet was weg. Ze besloot ondanks het vooruitzicht van een langdurige opknapbeurt toch de gok te wagen en het pand te huren. De herinrichting van de twaalf beschikbare kamers voor de verhuur aan prostituees werd de afgelopen maanden voortvarend aangepakt. „Het was zwaar”, zegt ze. „Ik was zo moe na al het werk. Alles in m’n lijf kraakte.”

Afwimpelen

De in de Dominicaanse Republiek geboren en getogen Rosanna Ramirez was al eens gepolst door pandeigenaar Vincent Schutte om in Almelo leiding te geven aan een prostitutiebedrijf. De eerste keer wimpelde ze het aanbod af, want ze werkte op dat moment met veel plezier in een vergelijkbare onderneming in de rosse buurt van het Friese Heerenveen. Aan de Munninkstraat, een straat die in Heerenveen beter bekend staat als de ‘Frunniksteeg’.

Ze was bedrijfsleidster van Club 88 en Club 89, met in totaal 23 kamers, waar dames van lichte zeden van diverse nationaliteiten werkzaam waren. Ze sprak al Spaans, Nederlands en Engels, maar van de ‘meisjes’ leerde ze bovendien een Portugees en Roemeens: „En ik spreek na 25 jaar in Heerenveen ook Fries, natuurlijk.” Maar nadat beide clubs de deuren sloten, zat Ramirez zonder werk. „Een nare tijd, ik moest ook terug naar de Dominicaanse Republiek omdat mijn moeder en eerste echtgenoot kort na elkaar overleden. Bij terugkeer naar Nederland vroeg Vincent mij wederom. En zo ben ik in Almelo terechtgekomen.”

Geen gekke dingen

Ze huurt Marktstraat 13 van Schutte. En op haar beurt verhuurt zij de twaalf kamers aan dames die er hun klanten ontvangen. Ramirez ziet erop toe dat er geen gekke dingen gebeuren en dat de sekswerkers veilig zijn. „Rare figuren komen er niet in”, zegt ze met klem. En ook voor de vrouwen die in Marktstraat 13 aan de slag willen zijn er regels: géén drugs, géén alcohol en ook geen vriendjes over de vloer. Ramirez: „Ik wil de dingen doen zoals ze horen. Ik wil geen problemen. Toen ik in Heerenveen werkte, had ik ook nooit, nooit, nooit problemen!”

Ouder dan 21 jaar

Vrouwen die een ruimte willen huren moeten ouder zijn dan 21 jaar. Ramirez: „Alles moet in orde zijn. Om hen te helpen met de administratie ben ik bezig met iemand. Zelf maak ik ook gebruik van een boekhouder, want ik betaal netjes mijn belasting.” Ze begrijpt dat niet iedereen blij is met de komst van een nieuw seksbedrijf in de buurt, want in het verleden was er overlast. Bijvoorbeeld van lieden die op de ramen klopten van buurtbewoners. Ook was er veel aanloop in de late uurtjes. Daarover stelde het raadslid Willem Loupatty (VVD) eerder dit jaar ook vragen aan het college. Hij vreest dat de leefbaarheid en veiligheid in het geding zijn. Maar B en W zeiden dat een prostitutiebedrijf op die locatie mag.

Overlast voorkomen

Rosanna Ramirez hoopt straks waar te maken dat El Amor niet voor overlast in de buurt zorgt. „Veel mensen hebben ook een verkeerd beeld van onze branche”, zegt ze. „Een beeld van criminaliteit en uitbuiting, maar daar houd ik me verre van. Als ze tegen mij zeggen dat ik een pooier ben, dan zeg ik: ‘Pardon? Ik ben een ondernemer!’ En ik let goed op dat ik geen verkeerde mensen over de vloer krijg.”

Een markt voor het bedrijf lijkt er in Almelo zeker te zijn. Want tijdens de renovatie van het pand kwam het regelmatig voor dat potentiële klanten binnenkwamen. ‘We zijn nog niet open, nog even geduld beste heren’, zei Ramirez dan.

bron: https://www.dominaforum.nl/prostitutie-in-het-nieuws/rosanna-48-is-de-baas-van-het-nieuwe-sekshuis-el-amor-in-almelo-noem-me-geen-pooier-ik-ben-ondernemer/

De opkomst en ondergang van sekskoning Jan Bik: ‘Hij leek meer op een wiskundeleraar dan een pornobaas’

Jan Bik was jarenlang dé sekskoning van Nederland. Hij had meer dan tien bordelen, waaronder een in de Utrechtse Jaffastraat. Een inval door politie en Belastingdienst maakte acht jaar geleden een einde aan zijn seksimperium. Nu het pand in Utrecht wordt verkocht, blikken zoon Andries en vrouw Inca terug op hun tijd in ‘de Jaffa’. ,,Hij liep het liefst op sandalen of klompen.”

Godfather van de erotiek, pornobaas, sekskoning. Andries (42) kan een lach niet onderdrukken als hij de bijnamen van zijn vader aanhoort. ,,Mijn vader leek in niets op een bordeelhouder. Hij was geen breedgeschouderde man met een zwarte leren jas. Met zijn 1,63 meter en een brilletje op zijn hoofd had hij meer weg van een leraar wiskunde of natuurkunde.’’

Jan Bik, die in 1938 op Java werd geboren, had in de jaren 60 van de vorige eeuw een boekhandel in Amsterdam. ,,Mijn vader had maar één hobby en dat was lezen’’, zegt Andries. Toen Bik steeds vaker de vraag van klanten kreeg of hij ook pornoblaadjes verkocht, begon hij deze onder de toonbank te verkopen. Mannen die meer dan alleen een pornoblaadje wilden, hielp hij aan telefoonnummers en adressen van vrouwen die hun diensten tegen betaling aanboden. Het bleek een gat in de markt. In 1969 kocht hij een pand waarin hij kamers aan dames ging verhuren. Zijn eerste bordeel was een feit.

‘Never nooit naar boven’

Bik opende in de jaren die volgden meerdere seksclubs en zit voortdurend te springen om personeel. Op zoek naar een baan solliciteerde de toen 29-jarige Haarlemse Inca eind jaren 70 op een advertentie. Bik zocht met spoed telefonistes en receptionistes. ,,Ik wilde eigenlijk in een hotel werken, maar dat duurde allemaal erg lang. Ik schrok wel van mezelf dat ik solliciteerde bij een seksclub, maar ik moest toch wat’’, zegt de nu 74-jarige Inca in haar jaren 70-woning onder de rook van Utrecht.

Ze kon aan de slag als bedrijfsleidster en barvrouw voor de club die Bik een paar jaar eerder in de Jaffastraat in Utrecht had geopend. ,,Ik heb tegen hem gezegd: Ik wil het wel proberen, maar onthoud één ding deze dame gaat never mee naar boven.’’ Voor de klanten van ‘de Jaffa’ was dat heel moeilijk, zegt Inca. ,,Die wilden allemaal naar boven met diegene die niet beschikbaar was. Duizenden guldens boden ze voor mij, maar het gebeurde niet.’’

Inca dacht tijdelijk bij de seksclub te gaan werken, totdat ze bij een hotel aan de slag kon. ,,Ik had mijn streng katholieke ouders niets verteld, omdat het maar voor even zou zijn.’’ Het liep anders. Na een maand werd ze verliefd op eigenaar Bik. ,,Hij was 38. Ik nog net 29.’’ Zij liet niet merken wat ze voor hem voelde, maar nadat Bik op een dag zijn hand in haar nek legde, kregen de twee een relatie.

Read more…

Antwerpenaar die weigert te betalen voor seks riskeert 5 jaar gevangenis

Het Openbaar Ministerie heeft vijf jaar celstraf geëist tegen Laurent V.N. wegens verkrachting, slagen en verwondingen en valsheden. De man zocht aan de lopende band prostituees op, maar betaalde nooit zijn rekening.

De 40-jarige Laurent V.N. verscheen dinsdag aangehouden voor de correctionele rechtbank. De man, geen onbekende in de sportwereld en de Antwerpse horeca, werd in maart 2020 opgepakt nadat een prostituee aangifte tegen hem had gedaan.

De dame had via een datingsite een seksafspraak met hem gemaakt, maar na de daad weigerde hij volgens de vrouw om het afgesproken bedrag te betalen. Laurent V.N. hield vol dat er helemaal geen prijs was afgesproken en dat hij en de dame gewoon van elkaar hadden genoten tijdens de vrijpartij.

Bij het uitlezen van de gsm van Laurent V.N. ontdekte de politie dat de verdachte aan de lopende band afspraken maakte met vrouwen via datingplatformen en prostitutiesites als Redlights.be. Toen de politie een aantal van zijn dates contacteerde, kregen de speurders telkens dezelfde verhalen te horen.

Laurent V.N. wint het vertrouwen van de dames die zich aanbieden, heeft seks met hen en vindt telkens een manier om niet te betalen. Ofwel stuurde hij hen vervalste overschrijvingsbewijzen, waardoor de dames in de waan waren dat ze wel betaald werden. Ofwel maakte hij de dames wijs dat hij eerst geld diende af te halen. En van die gelegenheid maakte hij gebruik om op de vlucht te slaan.

24 slachtoffers

Politie en gerecht identificeerden 24 slachtoffers. De dames die een belastende verklaring tegen Laurent V.N. aflegden, waren doorgaans geen professionele sekswerkers, maar eerder dames die occasioneel iets wilden bijverdienden met seksdates.

Zo was er een studente verpleegkunde uit Leuven die met de trein naar Antwerpen reisde, omdat Laurent V.N. haar 800 euro had beloofd. Geld dat ze nooit zou krijgen. “Mijn cliënte had bovendien enkel ingestemd met vaginale seks met condoom. Tijdens de date bleek dat hij geen condooms bij zich had. Mijn cliënte liet zich overhalen tot seks zonder condoom, omdat hij me testresultaten zwaaide waaruit moest blijken dat hij geen seksueel overdraagbare aandoeningen had”, aldus Anouk Pacquier, de advocate van de vrouw. “Die testresultaten bleken vervalst. De beklaagde heeft niet alleen een list gebruikt om onbeschermde vaginale seks met mijn cliënte te kunnen hebben, hij heeft haar ook anaal verkracht.”

Ook de andere slachtoffers, waarvan een aantal de rechtszaak bijwoonden, verklaarden dat Laurent V.N. hen wist te misleiden. Sommige slachtoffers verklaarden dat hij ze drank en cocaïne gaf om hen gewilliger te maken. Een alleenstaande moeder verklaarde voor de rechter hoe hij haar zonder geld en zonder handtas had achtergelaten in Antwerpen. “Ik heb bij de treinconducteur om een gratis ticketje moeten bedelen om weer thuis te geraken.”

Twee verslavingen

Het Openbaar Ministerie vordert vijf jaar celstraf, waarvan een deel met probatie-uitstel. Volgens het parket is uit het dossier gebleken dat Laurent V.N. aan een stoornis lijdt die residentieel behandeld moet worden. “Daarin heeft het parket gelijk”, zei meester Chantal Van den Bosch, die Laurent V.N. verdedigt.

“Hij is geen seksueel roofdier, maar wel iemand die kampt met twee verslavingen die elkaar versterken. Een verslaving aan seks en cocaïne. Hij zit nu al zestien maanden in de gevangenis. Het wordt tijd dat deze man behandeld en begeleid wordt.”

“Gevaarlijk proces”

Meester Pieter Filipowicz vond de zaak tegen Laurent V.N. een gevaarlijk proces. “De 24 vrouwen die slachtoffer werden van mijn cliënt, hadden allemaal ingestemd om seks te hebben met hem. Geen enkele dame heeft spontaan aangifte gedaan, want de politie is zelf op zoek gegaan naar de slachtoffers. Maakte dat een verkrachter van hem? Kan je hem vergelijken met de mannen die vrouwen van hun fiets trekken en de bosjes in sleuren? Ik zou hem wel een oplichter noemen, geen verkrachter. Hij is zijn belofte om te betalen niet nagekomen. Daarom vraag ik om de tenlastelegging te herkwalificeren naar oplichting.”

Bron: gva.be

“Koningin Máxima laat Wallen regelmatig aan buitenlandse gasten zien”

De Wallen zijn voor Koningin Máxima geen onbekend terrein. Dat vertelde ze tijdens een gesprek met de ondernemersvereniging nadat ze de 3D-geprinte brug bij de Stoofsteeg geopend had.

Na de opening praatte ze in een café aan de Oudezijds Achterburgwal over de brug en de buurt. “Toen zei ze, ik kom hier vaker”, vertelt Cor van Dijk van ondernemersvereniging BIZ Burgwallen. “Als we buitenlandse gasten hebben laten we deze buurt ook zien. Want deze buurt is uniek en hoort bij Amsterdam. We laten graag zien aan onze bezoekers hoe deze buurt eruitziet.”

Van Dijk, die eerder een kritische brief stuurde naar de gemeente over het ontbreken van een brug, is heel blij met dit ontwerp. “Misschien op dit moment de mooiste brug in de stad in de mooiste buurt van de stad.” Sommige buurtbewoners zijn minder enthousiast. “Het is niet een hele mooie brug, maar wij zijn al lang blij dat we weer naar de overkant kunnen.”

De brug liet lange tijd op zich wachten, omdat onder meer de kademuren in slechte staat bleken. Na werkzaamheden kon het 3D-geprinte exemplaar dan toch geplaatst worden. De van roestvrij staal gemaakte brug is niet goedkoop, maar is wel grotendeels door het bedrijf dat het heeft ontworpen betaald. Het gaat om een tijdelijke brug, die na ongeveer twee jaar vervangen wordt door de dan gerestaureerde oorspronkelijke brug.

Mogelijk wordt de techniek vaker gebruikt. “Het voordeel van deze technologie is wel, nu we het kunnen zouden we relatief kostenefficiënt nog een brug kunnen printen.”

Bron: Privehuizenblog.nl