Prostitutie

Sekswerkers komen dinsdag met ‘peepshow op wielen’ naar Den Haag

Sekswerkers demonstreren aankomende dinsdag in Den Haag. Ze eisen dat ze net als andere contactberoepen, zoals kappers, masseurs en rijscholen, vanaf woensdag weer aan het werk mogen gaan.

Het kabinet bepaalde dinsdagavond dat alle contactberoepen weer aan de slag mogen, behalve sekswerkers. ,,Bij sekswerkers heb je te maken met het bijzondere karakter van dat beroep, namelijk dat je heel dicht bij elkaar bent, met alle risico’s van overdracht van het virus”, verklaarde demissionair premier Mark Rutte daarover.

Sekswerker en organisator van de actie Moira Mona vindt dat onzin. ,,Sekswerkers zijn professionals en hebben zich altijd al beschermd tegen virussen en bacteriën. Het is gewoon belachelijk dat we niet dezelfde rechten hebben als andere werkenden en niet hetzelfde behandeld worden als andere contactberoepen terwijl daar geen enkele reden voor gegeven wordt.” Ze wijst erop dat veel leden van deze beroepsgroep buiten de voorwaarden voor financiële steun vallen.

Bron: AD.nl

Vergeten groep: Sekswerkers. Wel plichten, geen rechten

Op dinsdag 23 februari kondigde het kabinet versoepelingen aan. Alle contactberoepen mogen weer starten. Uitgezonderd de sekswerkers. En dat is pijnlijk, het is namelijk ook de groep die van de toch al beperkte overheidssteun het minste ziet.

In alle branches die te maken hebben met lockdowns horen we de verhalen. De verhalen dat zelfs met overheidssteun er vele ondernemers aan onderdoor gaan. Besef dan dat er een groep sekswerkers is die wel aantoonbaar belasting betaald heeft al jaren lang, maar nu weer geen euro zien van de overheid.

Minister bevestigde dat sekswerkers geen aanspraak maken op corona-steunpakket

Minister Koolmees gaf tijdens de eerste lockdown aan dat sekswerkers via opting-in inderdaad loonbelasting betalen, maar geen aanspraak kunnen maken op de financiële regelingen zoals de NOW, WW of Tozo. Alleen de algemene bijstand is een optie voor deze mensen, zegt hij. Aan alternatieve noodsteun specifiek voor deze groepen werd niet gewerkt door het kabinet gaf hij aan. Nul oplossingen en nul besef van de situatie waar mensen in terecht komen.

Vrij kort daarna mocht sekswerk weer, waardoor iedereen in de branche weer alle tijd besteedde om de verliezen proberen goed te maken en weer een inkomen te genereren. En nu, nu zijn we weer terug bij af. Geen steun, al een paar maanden niet open en geen uitzicht op heropening.

Sekswerk door in de illegaliteit

Sekswerker gaat nu weer volop door, maar dan in de illegaliteit. Het is niet tegen te houden, wat moet je anders als je je huis uit gezet kan worden omdat je de huur niet meer kan betalen? Solliciteren op een andere baan met een verleden als sekswerker is lastig, het stigma is nog groot. De werkwijze van de overheid maakt dat sekswerkers geen andere keuzes meer hebben, met soms gevaar voor eigen leven. De plekken waar je veilig je sekswerk kan doen zijn al jaren ingeperkt, maar is nu helemaal niet meer aanwezig.

Het kleine sprankje hoop, toen het bericht kwam dat contactberoepen weer mochten starten, bleek weer een klap in het gezicht zijn vanuit de overheid. Het kabinet is ronduit discriminerend door sekswerk als enige contactberoep uit te sluiten. Krijg je een uitgebreide relaxmassage? Dat is vanaf 3 maart geen probleem meer. Staat je kapper op 10 centimeter van je neus vandaan om je pony te knippen? Gewoon doen!

Wouter Koolmees en zijn D66 laten het er gewoon weer bij hangen. Dat de sekswerkers geflest zouden worden door de christelijke partijen, daar kijken we helaas al niet meer van op. D66 en VVD laten het maar gebeuren.

GroenLinks runningmate zou het niet op voorhand een probleem vinden als haar dochter de prostitutie in gaat

In het radioprogramma van Tijs van den Brink genaamd ‘Dit is de Dag’ spreekt hij over prostitutie met de nummers twee op de kieslijsten van ChristenUnie, GroenLinks en SP. Ze worden gevraagd om te reageren op de stelling: “Voor prostitutie is geen plaats in Nederland.” Wij vatten de belangrijkste uitspraken voor je samen.

Carola Schouten van de ChristenUnie is van mening dat er geen plaats is voor prostitutie in Nederland: “Het kopen van seks zou altijd strafbaar moeten zijn. Het is een legaal beroep nu, maar ik denk dat niemand zou willen dat zijn dochter de prostitutie in gaat”.

Corinne Ellemeet van GroenLinks stelt dat het een feit is dat er wel plaats is voor prostitutie in Nederland. Want het is er al, het is er altijd geweest en denken dat het niet meer zal bestaan in de toekomst is ‘wensdenken.’ Ze heeft geen moreel oordeel over betaalde seks, zolang dat vrijwillig is. Ze hamert erop dat geregeld moet worden dat sekswerkers die dit werk vrijwillig willen doen, de juiste steun krijgen om veilig het beroep uit te voeren.

“Als dat een weloverwogen keuze is van mijn dochter, dan ga ik niet op voorhand zeggen dat het niet mag”

Ook antwoord de nummer twee van GroenLinks op de hypothetische vraag van Schouten. Zou Ellemeet willen dat haar dochter de prostitutie in gaat? “Als dat een weloverwogen keuze is, dan ga ik niet op voorhand zeggen ‘dat mag niet’. Ik vind het ingewikkeld dat wij hier een moreel oordeel vellen over anderen.”

Schouten reageert daarop: “Het gaat mij niet om het morele oordeel, er is misschien een deel vrijwillig in de prostitutie. Maar een groot deel heeft te maken met mensenhandel. En dat kunnen we niet als bijverschijnsel zomaar accepteren.”

Meer expertise in opsporing uitbuiting en criminaliteit

Renske Leijten van de SP ziet niets in een verbod op prostitutie: “Met een verbod heb je het niet weg. Er is heel veel mensenhandel en uitbuiting en dat moeten we opsporen. Maar door het illegaal te maken, bereik je het tegenovergestelde. Het is al strafbaar als er prostitutie is onder de 18 jaar en het zou ook strafbaar moeten zijn als je weet dat het onder dwang is.”

Leijten wijst Schouten erop dat haar partij, dat in het kabinet zit, de laatste jaren het opsporen en voor de rechter brengen van mensenhandelaren heeft terug laten lopen. En dat dit niet is rechtgezet. Schouten reageert erop dat juist om dat het een legaal beroep is, het lastiger te bewijzen is. De vrouwen moeten bewijslast hebben en dat is lastig te vormen.

“We moeten de rechtspositie van sekswerkers verbeteren”

“Waar ik moeite mee heb, is dat we al deze vrouwen in één groep duwen, namelijk dat het altijd voor iedereen een probleem is” stelt Ellemeet, waarbij ze ook aankaart dat we de mannelijk sekswerkers niet moeten vergeten en niet alleen over vrouwen moeten spreken. De rechtspositie van sekswerkers moet verbetert worden is haar mening: “In Zweden, waar de prostitutie verder de illegaliteit in is gekomen, zie je dat de mensen die in de problemen zitten omdat ze gedwongen zijn juist minder snel om hulp vragen.”

Ook Leijten ziet meer in verbeteren van de positie van sekswerkers: “Probeer uitbuiting en mensenhandel eruit te halen met goede rechercheurs, dan kan je het echt terugdringen. Daarmee kan je de positie verbeteren van degenen die wel bewust voor sekswerk hebben gekozen. Maar ik ben er ook niet naïef in, ik zie ook dat mensen erin belanden omdat er geen andere keuze voor ze is.”

Het volledige gesprek is te beluisteren via deze link naar nporadio1.nl.

Lockdownprostitutie: “Wat denken politiekers? Dat wij in alle innigheid de liefde bedrijven met klanten? Ik heb zelfs handschoenen gedragen als ik bezig was”

Hoe vergaat het in deze langgerekte coronatijden de meisjes van plezier, die in het Anwerpse Schipperskwartier normaal gezien wellustig kronkelend klanten lokken vanachter hun ramen? En die nu al bijna een heel jaar niet één nachtshift hebben gedraaid, niet kunnen terugvallen op een overbruggingskrediet en over wie ook gisteren na het Overlegcomité met geen woord gerept werd? Hoe overleven ze?
Het Antwerpse Schipperskwartier – ingekapseld tussen het Eilandje en het centrum van de stad – ligt er als een uitgestorven, zieltogende driehoek bij. Honderden raamprostituees verdreven door een virus, de aanblik van al die lege barstoelen in de lege ramen heeft iets apocalyptisch. De rode neonlichten nog altijd gedoofd, elke stekker uit het stopcontact. Aan bijna elke gevel hangt hetzelfde bord: temporarily closed. En tijdelijk duurt hier al lang. De rosse buurt ging half maart voor drie maanden in lockdown, in juni konden de raamprostituees weer aan de slag – zij het uitsluitend overdag – en begin november viel het doek opnieuw over de straatjes die het niet gewend zijn om ooit te slapen. Sekswerk is per slot van rekening een niet-medisch contactberoep.
Toch slenteren hier nog mannen rond, en niet alleen voor de kortste weg van punt a naar b. Tersluiks speuren ze de ramen af, want er zou toch maar eens ergens één prostituee zijn blijven zitten op haar kruk. “Het is eigenlijk niet te geloven dat sommige mannen blijkbaar niet weten dat de rosse buurten nog altijd in lockdown zitten”, zegt Jan Adams (49), een onderhoudsman die werkt voor een Nederlandse groep die hier 17 panden met in totaal 68 ramen in eigendom heeft. “Ik blijf hier driemaal daags mijn toer doen om te zien of alles er nog oké bijligt en ik niet links of rechts een herstellingske moet doen, en gisteren vroeg een passant: ‘Hoe komt het dat dat hier niet open is?’ ‘Mijnheer, dat is al drie maanden in heel België zo.’ Waarop hij in alle ernst zei: ‘Maar ik ben speciaal uit Limburg naar hier gereden om te vogelen!’ Ja, je komt hier wat tegen.”

Geen normaal werk
Wie je hier in het straatbeeld ook tegenkomt, tippelend: de Bulgaarse Angel (37). Ze wéét dat tippelen ten strengste verboden is en een dag eerder nog gaf de politie haar voor de tweede “en laatste” keer een waarschuwing, maar ze blijft de straatjes van het Schipperskwartier maar op- en aflopen, op zoek naar alstublieft toch maar een klant. “Want ik heb niks meer”, zegt ze zeer luid snikkend in zeer gebrekkig Engels en Duits. “Als de politie mij nog eens ziet tippelen, vlieg ik de bak in. Maar wat moet ik doén? Als ik niet snel een klant vind, heb ik vandaag zelfs geen geld om eten te kopen. En ik moet toch eten? En dan zwijg ik nog van de huur. De huisbaas heeft de huur tijdelijk van 900 naar 700 euro laten zakken, maar dat is nog altijd een fortuin wanneer je geen geld mag verdienen. Ik sta hopeloos achter met de huur, straks gooit hij mij nog buiten. En dan heb ik ook geen dak meer. Scheisse, maar ik ben echt rádeloos.” Ze schreit zich een oog uit, Angel.

“Ik zit hier acht jaar in een raam – daarvoor was ik tien jaar raamprostituee in Duitsland. En ik héb geprobeerd om hier in België normaal werk te krijgen, maar ze geven mij geen normaal werk. En van de shampoo en tandpasta die ik soms al eens krijg van Violett (de instantie die hier in het Schipperskwartier medische en sociale hulp biedt aan sekswerkers, red.) kan ik niet eten.” Ze roept nog zeker drie keer uit dat ze hulp wil, voordat ze met de moed der wanhoop wegwandelt. Om er elke vent die haar pad kruist smekend in de ogen te kijken. Triester dan dit wordt het niet.

Volgens het Belgische Strafwetboek is sekswerk op zich niet strafbaar. Het faciliteren van sekswerk – zoals het verhuren van raampanden – is dat wel. Zoals in wel meer steden, geldt ook in Antwerpen een gedoogbeleid ten aanzien van prostitutie. Maar waar sekswerkers zich in Gent bijvoorbeeld kunnen inschrijven als horecapersoneel, kan dat in Antwerpen niet. “En omdat raamprostituees hier geen statuut hebben als werknemers, kunnen ze in tijden als deze ook geen aanspraak maken op een tijdelijke werkloosheidsuitkering”, zegt Wendy Gabriëls, coördinator van Violett. “Ze weten zich dankzij een goed uitgewerkte politiecodex weliswaar zo goed mogelijk beschermd tegen uitbuiting en slechte werkomstandigheden, maar daar zijn ze natuurlijk niks mee in tijden waarin ze niet mogen werken. Het water staat hen aan de lippen. Nu nog meer dan in de eerste lockdown, want toen konden velen nog teren op spaarcenten. En de voedselbonnen van 20 euro die we tijdelijk van de stad kregen om uit te delen, zijn intussen ook allemaal op.”

Read more…

ALLEMAAL ANTWERPEN: “Boodschappen voor de meisjes van ’t Schipperskwartier”

Elke weekdag plukken onze reporter en fotograaf een toevallige voorbijganger van straat voor een fijn gesprek. Want iedereen heeft een verhaal. En zeker in Antwerpen. Vandaag: Jeorge (57).

“Ik heb al eens in de Gazet gestaan toen jullie een reportage maakten over het Schipperskwartier. Ik ben er boodschapper voor de meisjes. Dat doe ik ondertussen zeven jaar, als zelfstandige. Want meestal hebben ze geen tijd om boodschappen voor zichzelf te doen. Ze moeten hun klanten ontvangen. Alles wat de meisjes nodig hebben, koop ik voor hen. Eten, drinken, koffie, en de spullen die ze nodig hebben om hun werk te kunnen doen. Keukenrol bijvoorbeeld. Dat is wat steviger dan WC-papier.“

“Ik vind mijn werk leuk. Eigenlijk ben ik een soort van maatschappelijk werker. Een hulpverlener. Ik help hen en ken hen bijna allemaal. Bij hun werknaam, niet bij hun echte naam. Ook hun achtergrondverhalen ken ik niet. Hun familie, hun leven. Daar vraag ik niet naar. Voor mij is dat goed zo. Ik hoef dat allemaal niet te weten. Ik blijf professioneel. Maar als de meisjes mij dingen willen vertellen, dan luister ik natuurlijk wel. De meesten zijn hier al lang. Maar er komen ook geregeld nieuwe meisjes bij, vooral jonge meisjes.”

“Ik hoop dat ik mijn werk nog lang kan blijven doen. Elke dag kom ik daarvoor met de fiets van Berchem naar hier. Ik ken veel mensen in deze buurt. De winkeliers, de restauranthouders. Nu ben ik de
hond van de krantenwinkel aan het uitlaten. Lang geleden ben ik van Peru naar Antwerpen verhuisd, om hier te komen studeren aan de universiteit.”

bron: https://www.gva.be/cnt/dmf20210120_95419650

Hoe prestigeproject My Red Light op de Wallen roemloos ten onder ging

Zelfs The New York Times kwam kijken bij de opening van bordeel My Red Light op de Wallen. Zo’n vier jaar later is het prestigeproject van oud-burgemeester Van der Laan roemloos ten onder gegaan met een ton schuld. Een reconstructie.
Bron: Het Parool

Het moest het eerste seksbedrijf in Europa worden waar sekswerkers zelf de dienst uitmaken. Voor en door sekswerkers, was het motto van ‘gemeentebordeel’ My Red Light. Het project had een machtig man achter zich staan: wijlen burgemeester Eberhard van der Laan. Hij was de initiatiefnemer en wist menig tegenstander op de Stopera te pareren.

Van der Laan hoopte de raamprostitutie van binnenuit te hervormen zodat sekswerkers niet gebonden zouden zijn aan een pooier of raamexploitant. In de zomer van 2016 ging het project van start. Van der Laan benaderde zelf geldschieters en donateurs, waaronder de Rabobank, dat ‘enkele honderdduizenden euro’s’ als startkapitaal leverde. HVO Querido werd gevraagd de sekswerkers te begeleiden. “Zeg maar eens nee tegen Van der Laan,” zei Clemens Blaas, destijds bestuurder van zorgorganisatie HVO Querido. De gemeente werd toezichthouder en voerde controles uit om te kijken of de regels werden nageleefd.

In My Red Light (MRL) konden de sekswerkers zelf beslissen over de verhuurvoorwaarden van de kamers, de werktijden en vakanties. Het moest een veilige en schone werkplek bieden.

Het bordeel op de Oudezijds Achterburgwal, hoek Boomsteeg, kwam in vier panden die tot 2007 in handen van Wallenkoning Charles Geerts waren. De panden werden voor twee miljoen aangekocht door maatschappelijk investeerder de stichting Start Foundation. Deze verhuurde de ruimte aan de stichting MRL.

Janpaul Scholtmeijer van Vens Architecten ontwierp themakamers als een boyfriend-/girlfriendkamer, kinkyroom en een sekssalon met een losstaand bed, een groot bad en een paal. In mei 2017 ging het bordeel open. Het trok belangstelling van de internationale pers. Van heinde en verre kwam men naar het bordeel kijken. The New York Times schreef er een groot artikel over.

Read more…

Schokkend: zo werden Haagse hoeren afgestraft in de 18e eeuw

Rond 1750 was het een armoedige tijd in Den Haag. Veel mensen moesten op een houtje bijten, en jonge meiden gingen uit wanhoop de prostitutie in. Maar als ze betrapt werden kwam dat ze duur te staan: de straffen waren meedogenloos.

Den Haag was, na Amsterdam, in de 17e en 18e eeuw de stad met de meeste prostituees. Toen heetten ze hoeren, nu zeg je sekswerkers. De hoeren deden hun werk in de ‘huizen van ontucht’ (bordelen). Een bekend Haags bordeel was die van Madame Jeanne aan de Kalvermarkt. Maar sekswerkers tippelden ook op straat. Dat laatste gebeurde veel in het Haagse Bos.

Razzia’s

Ook de overheidsdienaren wisten dat, en er werden regelmatig razzia’s gehouden in het bos. Het bos werd dan ‘schoongeveegd’ en de meiden kwamen voor de baljuw (verantwoordelijke ambtenaar), die over hun lot oordeelde.

Wanneer ze nog geen strafblad hadden, dan kregen ze een ‘lichte’ straf die wél heel vernederend was. Dan moesten ze met roeden op zowel borst als rug gebonden door de straten van Den Haag lopen. De veroordeelde hoeren werden op hun tocht uitgejouwd door meestal vrouwen, die vermoedden dat hun eigen man sekswerkers bezocht.

Kotsen

Maar het kon erger. Had een hoer wel een strafblad, dan werden ze tentoon gesteld in een kooi die zo snel werd rondgedraaid dat iedereen kon zien hoe zij hun kleding onderkotsten. Dit werd in 1752 gelukkig afgeschaft.

Het viel de 18de eeuwse schrijver Le Franq van Berkhey op dat de prostitutiewereld van Den Haag harder was dan op andere plekken in Nederland. Hij zei dat dit lag aan het hoge aantal militairen die hier woonden.

Bronnen: deoud-hagenaar.nl, Wikipedia, sekswerkerfgoed.nl

‘Een bordeel in je straat? Omarm de nieuwe buren’

ALMELO – Legale prostitutie achter geblindeerde ramen, tot hoeveel overlast kan het leiden? Bordeelbezoekers lopen over het algemeen niet echt te koop met hun hobby. En luidkeels een seksclub binnenstappen doen alleen dronken toeristen in Amsterdam. Of kent u soms mannen die op een verjaardag openlijk vertellen over hun avontuurtjes buiten de deur?

Dus als je als Almeloër moet kiezen, wat heb je dan liever: een pand in je straat waaraan je aan de buitenkant niet kunt zien dat het een bordeel is, of een gebouw dat verloedert omdat het al jaren leegstaat?

Overlast in het verleden

Aan de Marktstraat kiest men kennelijk voor het laatste, zo bleek deze week. Want jaren na de sluiting van ‘Eroscenter Markstraat 13’ is er een nieuwe vergunning aangevraagd voor inpandige raamprostitutie in hun straat. En daardoor komt er mogelijk snel nieuw leven in een van de meest mysterieuze panden van de stad. Tot onvrede van omwonenden.

Want in plaats van de nieuwe buren met open armen te ontvangen, zijn ze in de Marktstraat helemaal niet blij met de meisjes van plezier. Niet omdat de schaars geklede buren zich niet zouden gedragen, daar heb je weinig last van. Maar in het verleden zorgden klanten van Marktstraat 13 voor overlast, zo vertelde de straat. Almelose bordeelbezoekers klopten namelijk per ongeluk wel eens aan bij de verkeerde deur.

Frisgewassen bordeelsluiper

Hoe zou zo’n gesprek vervolgens verlopen, vroeg ik me af. Zou de frisgewassen bordeelsluiper direct in de gaten hebben dat hij aan de verkeerde deur staat? En daarom ad rem een list verzinnen? ‘Hallo mevrouw, excuus dat ik u stoor. Ik zoek het station’. Of zou hij zonder argwaan om het tarief van een willekeurige buurtbewoner vragen. ‘Zeg, een uurtje met zijn tweeën, wat kost dat vandaag?’

Ik kan me voorstellen dat je als nietsvermoedende buur niet blij bent met zulke gesprekken. Maar moet je je daarom meteen tegen de komst van nieuwe buren verzetten? Je woont aan de rand van het stadscentrum, en in de straat zitten al een café, een hotel en een afhaalrestaurant. Tegen een beetje bedrijvigheid moet je kunnen op zo’n plek.

Vooraf de prijs vragen

Geef de toekomstige buren daarom een eerlijke kans, zoals je ook met een andere nieuwkomer zou doen. Bezorg ze een welkom gevoel en omarm ze.

Dat laatste hoeft natuurlijk niet letterlijk. En doe je dat wel, vraag dan vooraf naar de prijs. Dat voorkomt wellicht vervelende verrassingen.

Heb je wel eens van ErosCentrum gehoord? Of van Club Mistique? Misschien ben je er zelfs wel eens binnengeweest? In het pand Marktstraat 13 komt na jaren leegstand mogelijk weer een bordeel.

Het pand, op de hoek van de Marktstraat en de Boompjes, is al jaren een plek waar prostitutie mogelijk is. Het laatste bordeel sloot de deuren in 2016. Na vijf jaar leegstand lijkt er een nieuw sekshuis te komen. De aanvraag voor een vergunning is nu in behandeling bij de gemeente.
El Amor BV

Sinds 20 oktober staat het bedrijf El Amor BV ingeschreven op Marktstraat 13. Dit bedrijf heeft inmiddels een vergunning aangevraagd. Met de inrichting van een sekshuis aan de Marktstraat krijgt Almelo, naast Red Light Heaven aan de Bornerbroeksestraat, een tweede locatie voor prostitutie.

Buurtbewoners zitten niet te wachten op een sekshuis en maken zich zorgen. Ze vrezen voor overlast in de woonomgeving. “Prostitutie leidt tot veel aanloop in de late uren”, zo zegt een buurtbewoner in Tubantia.

Een rokje aan

Hi-la-risch: In 2014 stoorde een buurtbewoner zich zo aan de schaars geklede dames op de ramen van het bordeel. Hij besloot in actie te komen. De buurtbewoner beplakte de dames met folie, met bijvoorbeeld een rood jurkje, blauwe rok of gele short. Het vrolijke resultaat kun je op de foto hieronder zien.

Nieuwe binnenstad krijgt vorm: minder seks en drugs

De contouren van de nieuwe binnenstad worden zo langzamerhand zichtbaar. Op de Wallen zullen ramen sluiten, het aantal coffeeshops in het centrum neemt af en een ‘sterke overheid’ moet het massatoerisme aanpakken.

Dit alles valt op te maken uit het debat dat de gemeenteraad donderdagavond voerde, waarin zo ongeveer de toekomst van de gehele binnenstad werd besproken. Daarmee was het, zoals VVD-woordvoerder Daan Wijnants het betitelde, een ‘historisch debat’.

Drie voorstellen

Op tafel lagen drie voorstellen van burgemeester Halsema: de aanpak van de binnenstad, de toekomst van prostitutie op de Wallen en minder coffeeshops, die het liefst geen toeristen meer mogen ontvangen.

Deze drie voorstellen hangen met elkaar samen. De aanpak van de binnenstad moet onder meer het massatoerisme in het historische hart beteugelen, opdat Amsterdammers zich daar weer thuis voelen. De stad wil graag ‘kwaliteitstoeristen’ aantrekken – gezinnen, museumbezoekers, culinaire liefhebbers – en minder mensen die voor hasj komen.

Daarvoor is een ander imago nodig: minder seks en drugs in de binnenstad. Dus ligt ook een plan op tafel om een erotisch centrum te openen, ver buiten de Wallen. Dit is alleen exploitabel als het aantal ramen op de Wallen ‘wezenlijk’ afneemt. Ook het aantal coffeeshops in dit deel van de stad moet omlaag en, als het aan Halsema ligt, zijn toeristen niet meer welkom.

In de raad tekenen zich verschillende meerderheden af voor de plannen. Kort gezegd: de aanpak van het massatoerisme en een opknapbeurt voor de binnenstad, die nu vooral ingericht is voor buitenlandse gasten, kan in de gemeenteraad op brede steun rekenen. “Dit gaat over een reset van Amsterdam als bezoekersstad,” aldus Dennis Boutkan (PvdA). “Toeristen zijn welkom om te genieten van de schoonheid en vrijheid van de stad, maar niet tegen elke prijs.” Diederik Boomsma (CDA): “We moeten stevig ingrijpen.”

Meerderheid voor erotisch centrum

Een erotisch centrum in de stad kan ook rekenen op een meerderheid van de raad. Ook als de consequentie daarvan is dat een deel van de ramen op de Wallen dicht moet. CDA en ChristenUnie willen al langer ramen sluiten, PvdA, SP steunen de plannen en de grootste oppositiepartij VVD is al om. Nieuw is dat ook GroenLinks, de grootste partij in de raad, donderdagavond steun uitsprak voor sluiting van een ‘wezenlijk deel’ van de ramen. Eerder wilde GroenLinks niets weten van gedwongen sluiting. D66 lijkt dezelfde omslag te maken, al moet het totaal aantal werkplekken voor sekswerkers in de stad hierbij gelijk blijven.

De aanpak van de coffeeshops ligt ingewikkelder. Een vermindering van het aantal shops in de binnenstad kan op steun rekenen in de raad, maar het weren van toeristen niet zonder meer. Vooral oppositiepartijen VVD, CDA, ChristenUnie steunen dit idee. Maar coalitiepartijen D66, GroenLinks, PvdA en SP twijfelen hevig over de plannen van de burgemeester, vooral uit vrees voor straathandel. “Ik vrees een groei van ongezond drugsgebruik onder bezoekers, en de impact van straathandel op onze jongeren,” aldus Alexander Hammelburg (D66). De partijen willen geen blokkade opwerpen in dit stadium en wachten op een uitvoeringsplan van de burgemeester en stellen een expertmeeting voor. Denk zal een motie indienen om toeristen niet te weren uit de coffeeshops.

Extra onderzoek

Halsema beloofde extra onderzoek naar de effecten van het blowverbod voor toeristen, en vroeg zich af of het ook denkbaar zou zijn dat de straathandel hierdoor juist zou afnemen. “Krijgen we meer dealers, of breiden de bestaande dealers hun assortiment uit?”

Volgens Halsema is de straathandel van harddrugs de afgelopen jaren juist gegroeid. In maart komt een aanpak om die terug te dringen. Politiechef Peter Holla zei dat er in de zuidelijke grensgemeenten goede ervaringen zijn met het bestrijden van straathandel. “We realiseren dat er naar de politie gekeken wordt, we voelen de verantwoordelijkheid.”

bron: https://www.dominaforum.nl/prostitutie-in-het-nieuws/nieuwe-binnenstad-krijgt-vorm-minder-seks-en-drugs/

Gemeente verwijdert drijvende harten uit de Wallen

De grote rode harten die tot kerst in het water bij de Oudezijds Voor- en Achterburgwal dreven komen niet meer terug. De gemeente heeft de vergunning niet verlengd, tot onvrede van de lokale ondernemersvereniging BIZ Burgwallen.


“De harten waren de meest gefotografeerde objecten van de buurt,” zegt Cor van Dijk, voorzitter van de ondernemersvereniging die het initiatief bedacht.

Op de rode gevaarten staan teksten die mensen wijzen op de anderhalvemeterregel. Weinig provocerends aan zou je zeggen, toch kreeg de ondernemersvereniging maandag te horen dat de vergunning niet wordt verlengd. De belangrijkste reden? De harten hebben een aantrekkende werking, waardoor het risico bestaat dat mensen op de harten springen en er onveilige situaties ontstaan.

Buiten de lijntjes kleuren

De lokale ondernemingsvereniging is ontstemd over het besluit. Van Dijk geeft toe dat er weleens iemand op de kussens springt waar de harten op drijven, maar vindt dat ‘geen reden’ om de vergunning niet te verlengen. “Dit soort baldadigheid vindt in de hele stad plaats,” aldus de voorzitter.

De gemeente noemt de harten ‘een sympathiek initiatief’ en een ‘mooi symbool voor deze periode’, maar bevestigt dat ze omwille van de veiligheid weggehaald moesten worden. Van Dijk denkt er het zijne van: “Natuurlijk is het prima dat er gelet wordt op veiligheid, maar dit is een onschuldig gebaar. Soms moet je ook buiten de lijntjes kleuren. Zeker in een crisis als deze.”

bron: https://www.ad.nl/amsterdam/gemeente-verwijdert-drijvende-harten-uit-de-wallen~a1df8d10/