Prostitutie

bron: Het Parool 13 november 2019

Handhavers op de Wallen zijn onzichtbaar of treden niet op, ondanks het offensief van de gemeente. De overlast van dealers en dronken toeristen is onverminderd groot..

Op de Wallen geldt een alcoholverbod, maar volgens de handhavers in het gebied is het ‘onbegonnen werk passanten met drank te beboeten’. Dit staat in de verkenning van Ivar Schreurs, die de afgelopen maanden in opdracht van burgemeester Femke Halsema over de Wallen liep en meer dan driehonderd gesprekken voerde. Halsema zal zijn bevindingen gebruiken voor haar Wallenaanpak.

Volgens de sekswerkers, exploitanten, buurtbewoners, gidsen en ondernemers die hij sprak, zijn handhavers van de gemeente niet altijd zichtbaar aanwezig op de Wallen. De verkenner zag met eigen ogen dat ‘bezoekers met blikjes en flesjes drank aan de gemeentelijke handhavers voorbijliepen’. Tijdens de vele avonden en nachten die hij daar rondliep, heeft hij niet gezien dat één bezoeker is beboet, ‘terwijl de overtredingen zichtbaar volop voorkomen’.

Lachgas

Dit is opmerkelijk, want Halsema kondigde eind vorig jaar een offensief aan, met meer handhavers die strenger zouden optreden tegen overtredingen van het alcoholverbod. Grote spandoeken en borden wijzen toeristen sindsdien op het verbod op de Wallen. Volgens handhavers is nog altijd sprake van een tekort aan collega’s. De politie heeft andere prioriteiten, zoals de veiligheid in het gebied.

Intussen klagen bewoners, sekswerkers en ondernemers nog altijd over het gedrag van toeristen, die drinkend door het gebied gaan, wildplassen en troep op de grond gooien.

Ook zijn er dealers actief op de Wallen, die veelal nepdrugs verkopen. Op sommige avonden gaat het om veertig tot zestig dealers, die toeristen vaak agressief benaderen en seks­werkers belemmeren bij werving van klanten. De overlast door lachgasverkopers in het gebied is wel af­genomen door ingrijpen van de gemeente.

De rondgang van de verkenner is onderdeel van het debat over de toekomst van raamprostitutie op de Wallen. Halsema heeft eerder dit jaar vier scenario’s voorgelegd aan de gemeenteraad: geen ramen meer op de Wallen, sluiting van een deel van de ramen, gordijnen dicht of juist meer ramen op de Wallen.

Prostitutiehotel

In een eerste debat hierover kondigde de burgemeester aan verplaatsing van prostitutie naar andere delen van de stad te onderzoeken. Zo’n prostitutiehotel elders in de stad is voor diverse sekswerkers werkbaar, aldus de verkenner. Zolang dat niet te ver weg is, want de rit ernaartoe, met cash op zak, is niet veilig.

Halsema wil de mensenrechten van sekswerkers beter waarborgen, de overlast op de Wallen aanpakken en de ondermijning bestrijden.

In de gemeenteraad wordt geschrokken gereageerd op de bevindingen. ­Zeeger Ernsting van coalitiepartij GroenLinks: “Onder bezoekers mag niet het gevoel ontstaan dat de Wallen een gebied is waar geen normen gelden. Steviger handhaving is nodig. We hebben hiervoor meer geld uitgetrokken.”

Daan Wijnants van de VVD, de grootste oppositiepartij: “Als lachgas door handhaving kan verdwijnen, kan dat ook met andere vormen van overlast. Dit college investeert te weinig in capaciteit om bewoners echt verlichting te bieden.”

Zorgen om mensenhandel

Politie en het Openbaar Ministerie maken zich zorgen over mensenhandel in het illegale prostitutiecircuit. Het team Mensenhandel van de Amsterdamse politie heeft tegen verkenner Ivar Schreurs gezegd dat de misstanden groot in aantal zijn, maar moeilijk te ontdekken.

Het gaat dan om sekswerkers die zonder vergunning klanten thuis, in een hotel of elders ontvangen. Ook in de legale prostitutie komt seksuele uitbuiting voor, maar de omvang hiervan is onduidelijk.

Uit nieuwe cijfers blijkt dat vorig jaar 77 signalen van mensenhandel zijn behandeld in Amsterdam, de meeste hiervan betreffen seksuele uitbuiting.

Er zijn 43 aangiftes gedaan en het Openbaar Ministerie heeft 35 zaken voor de rechter gebracht. Geschat wordt dat het in 80 procent van de gevallen gaat om seksuele uitbuiting, naast bijvoorbeeld arbeidsuitbuiting. Waarschijnlijk is dit het topje van de ijsberg, omdat de aangifte­bereidheid laag is.

updateDOETINCHEM – Seksclub Escape in Doetinchem moet gesloten worden, omdat het bordeel ‘willens en wetens misstanden faciliteert’. En de verantwoordelijken voor het bordeel moeten daar ook voor vervolgd worden. Dat eist Tweede Kamerlid Anne Kuik (CDA) van staatssecretaris Ankie Broekers-Knol van Justitie en Veiligheid na de uitzending van Undercover in Nederland van zondagavond.

Hierin waren de uitkomsten te zien van een maandenlange undercoveractie van een prostituee in het eroscentrum aan de Roerstraat. Zij legde met een verborgen camera vast hoe de beheerders van het bordeel denken over de vrouwen die er werken (,,Straks is ze 35 en dan is ze oud en versleten. Ja, dan ruilen we haar toch gewoon weer om voor een nieuwe”), dat ze weten van uitbuiting van prostituees door pooiers (,,Dat is hun probleem”) en dat de vrouwen er kunnen slapen in een garage zonder ramen of stromend water. Buiten zulke onmenselijke omstandigheden mag overnachten bij het bordeel helemaal niet volgens de vergunning.

Opvallend is dat de lokale CDA-fractie ‘in deze fase’ nog niet vindt dat Escape gesloten moet worden, meldt fractievoorzitter Jeroen Berends ,,Het gaat ons erom dat eerst problemen helder boven tafel komen en we zo snel mogelijk terug zijn op een acceptabele situatie waarbij de regels worden nageleefd”, zegt hij. ,,Wat de vervolgstappen moeten zijn hangt mede af van de beantwoording van onze vragen door het college.”

Kuik stelt elf vragen aan de staatssecretaris, waarbij de vraag om sluiting de opvallendste is. Ook wil zij een debat over de situatie in Doetinchem. In de uitzending zondag sprak Kuik van ‘een vorm van moderne slavernij’ en kondigde zij de vragen aan. ,,Het gaat hier om mensenlevens. Ik ga in debat met de staatssecretaris om uit te vogelen hoe we dit soort grove misstanden de kop in kunnen drukken.”

Verder heeft zij een vraag over de zedenpolitie, die niets zou doen met meldingen over misstanden in Escape Doetinchem. De politie zegt daarop dat er mede naar aanleiding van meldingen wordt gecontroleerd bij de seksclub, maar nooit strafbare feiten zijn geconstateerd. ,,Sinds 2015 controleren we regelmatig bij Escape, maar zaken als mensenhandel hebben wij er nooit kunnen constateren”, zegt politiewoordvoerder Henny Plant. Ze erkent wel dat het lastig is om strafbare feiten vast te stellen. ,,Een controle is ook maar een momentopname.”

Burgemeester Mark Boumans van Doetinchem zei dat zijn ‘nekharen overeind gaan staan’ van de beelden. Hij kondigde een stevig gesprek aan met de eigenares, dat vandaag plaatsvindt. ,,Wij kijken na het gesprek wat een en ander betekent voor de exploitatie en vergunning van Escape”, aldus Boumans.

Het CDA Doetinchem wil weten vanaf welke leeftijd sekswerkers welkom zijn in Escape, hoe de afgelopen jaren controle heeft plaatsgevonden en of er vervolgstappen komen om te zorgen dat dergelijke misstanden niet meer binnen Doetinchem kunnen plaatsvinden. Het college heeft die vragen nog niet beantwoord.

Banks’ efforts to combat money laundering are making it increasingly difficult for sex workers, and the operators of the windows in which many of them work, to manage their finances. Amsterdam’s ombudsman says they’re discriminating against a perfectly legal profession.
Het Parool 16 oktober 2019

Sanne is a sex worker on Oudezijds Achterburgwal, in the heart of Amsterdam’s Wallen district. At long last she has a credit-card machine in her room, though she’s not sure how long she’ll have it. “I’m already getting emails from the supplier asking me to explain specific transactions.”

Many companies that rent out machines want nothing to do with sex workers. Payments of several hundred euro arriving at night make them suspicious, even though prostitutes don’t work office hours. Emails asking for explanations are the first step towards taking the machines away, and then Sanne won’t have one.

Once, in desperation, she persuaded a taxi driver to let her use his machine when he wasn’t working, but had to pay him 40 percent of her income. The machines are very important for sex workers. Clients, especially tourists, prefer to pay by card: the purchases are anonymised on their bank statements, though it’s probably best not to use their joint accounts.

“We can’t send them outside to withdraw money somewhere,” says Sanne. “As soon as they’ve got their trousers back on, they’re thinking about their wives sitting at home.” It’s also much safer for both parties, because they don’t have to carry stacks of cash around with them.

Miriam, who prefers to use just her first name, is chair of Proud, the sex workers’ national representative body. She says workers have a lot of problems getting card machines, but that’s not the only financial issue they face.

Exorbitant insurance

Many banks also make it difficult for them to open business accounts, especially if a lot of nighttime transactions are involved. Partly because of this, the workers use vague descriptions when registering their businesses with the chamber of commerce. “About 95 percent of my clients are registered simply as personal service providers,” says Eric Hamaker of Red Light Tax, an accountancy firm with many sex workers on its books.

Another problem is that many banks no longer have branches, so even if the workers have accounts, there’s nowhere to pay the cash in. Many are forced to use bureaux de change and pay hefty commissions.

It’s also difficult to get a mortgage or insurance policy, says Miriam, of Proud. “Sex workers are in a no-win situation. They pay high rents and have bad landlords. Lots of people offer help, but they want something in return.” Hamaker agrees that it’s difficult to obtain financial products, and says those that are available are in short supply and often expensive.

Window operators also experience problems. One, Jan Broers, is associated with the self-help group Wallen Ondernemers Prostitutie, and says it’s hard to set up or expand a business. “If I want to buy a property, I can’t get a mortgage anywhere. Insurance is very expensive, and I pay far more than other people.” Another operator, who prefers to remain anonymous, says her properties are uninsured because she simply can’t afford it.

Extra scrutiny

“We all undergo detailed investigations, including ethics checks,” says Broers. ‘So banks know they can trust us.” He pauses. “It’s a lot easier with the tax department. If we give them money, they’ll happily take it.”

Broers says sex workers and operators are the victims of money-laundering checks carried out by banks under pressure from the government and the forces of law and order. ING received a huge fine for failing adequately to monitor the proceeds of crime, and ABN Amro is being investigated by the public prosecutor. As a result, banks are carrying out detailed investigations of customers and their transactions, particularly those in cash-intensive businesses like prostitution.

Hamaker agrees that banks have been keeping an especially close eye on sex workers since they stepped up their money laundering checks. They regard this work as a high-risk activity, though he says that in his practice he’s never seen any evidence of a connection with money laundering.

Ombudsman Arre Zuurmond has received a number of complaints from sex workers having trouble setting up business accounts, loans or mortgages, and says the issue needs investigation. “Sex workers are carrying out a legal occupation, so they need to be able to open bank accounts. Otherwise they have to deal with all kinds of intermediaries, and that just causes them problems.”

He says it’s not fair that sex workers receive extra attention in money laundering investigations. “No, no, no. Like I said, it’s a legal occupation, and it’s normal for clients to pay cash.”

Zuurmond believes this is a form of discrimination. “If this is true, banks are excluding a whole profession, and sex workers are being stigmatized.” He and three sex workers are about to visit a bank which claims that prostitutes are welcome, though he won’t disclose which one.
Business accounts

A spokesperson for ING says being a prostitute is no barrier to getting a mortgage if the applicant is legally employed in the Netherlands, registered with the tax department, and can show that they’re engaged in a lawful occupation.

Rabobank says sex industry clients are treated the same way as other customers when it comes to business accounts and other financial products. If they can provide a copy of their chamber of commerce registration and a realistic business plan, then in principle they’re eligible. If they present an increased risk, for example of money laundering, the bank is entitled to reject them.

Burgemeester Femke Halsema zet een volgende stap in het debat over de toekomst van de Wallen. Ze gaat verplaatsing van prostitutie naar andere delen van de stad onderzoeken, inclusief de buurten waar die nieuwe werkplekken kunnen komen.
Het Parool 18 oktober 2019

Een prostitutiehotel buiten de Wallen is een van de mogelijkheden, zo zei ze donderdag in het raadsdebat. Halsema wil, op verzoek van de raad, ook onderzoeken of sekswerkers de mogelijkheid kunnen krijgen online klanten te werven of thuis te ontvangen, hetgeen nu nog niet is toegestaan.

Halsema pakt hiermee de punten eruit die op een meerderheid kunnen rekenen in een verder verdeelde gemeenteraad. Het debat schuift langzamerhand in de richting waarbij Amsterdammers er rekening mee moeten houden dat ook buiten de Wallen, het Singel en de Ruysdaelkade nieuwe werkplekken zullen ontstaan voor prostituees. Weinig partijen hebben hier bezwaar tegen.
Bewoners

Verdeeldheid heerst wel over de vraag of deze verplaatsing vervolgens leidt tot minder ramen op de Wallen. PvdA, Forum voor Democratie (FvD) en SP willen best een deel van de ramen hiervoor opofferen. CDA, ChristenUnie en Partij van de Ouderen willen zelfs dat alle ramen op de Wallen dichtgaan.

GroenLinks, Bij1 en D66 willen juist dat de ramen openblijven en dat er, bij elkaar opgeteld, meer werkplekken in de stad komen.

Halsema laat dit vooralsnog in het midden. “Ik wil dit scenario eerst beter uitwerken.” De verwachting is dat bewoners zich zullen verzetten tegen een bordeel of prostitutiehotel in hun buurt. Halsema gaat ook de financiële consequenties na, waarbij ze zei dat sluiting van ramen op de Wallen honderden miljoenen planschade kan opleveren.

De burgemeester ‘vernauwt’ hiermee de discussie, die ze aanving door vier scenario’s te formuleren: sluiting van alle ramen op de Wallen, uitbreiding van het aantal ramen op de Wallen, verplaatsing van een deel van de ramen naar een andere plek in de stad, of alle gordijnen dicht.
Online werven

Een meerderheid van de raad, bestaande uit GroenLinks, D66, PvdA en Bij1 wil dat sekswerkers de mogelijkheid krijgen hun klanten via internet te werven. Dat zou mogelijk moeten zijn op de nieuwe werkplekken in de stad, maar ook op de Wallen, als prostituees bijvoorbeeld hun gordijnen dicht willen doen, om uit het zicht van de hordes toeristen te blijven.

De roep om meer handhaving op de Wallen is luid. De enorme drukte is een van de redenen om in te grijpen in de raamprostitutie, naast het tegengaan van mensenhandel en het waarborgen van de mensenrechten van de prostituees. Volgens de raad zijn niet de sekswerkers schuldig aan de drukte, maar een aantal fracties constateert wel dat het red light district een internationale toeristenattractie is. Meer handhavers moeten ervoor zorgen dat toeristen zich beter gaan gedragen, zeggen vooral VVD en FvD.

Volgens Halsema is de overlast op de Wallen niet op te lossen met handhaving alleen.

De exploitanten van 200 van de 330 raambordelen op de Wallen, ‘zeker 250’ prostituees die vast ramen van hen huren plus sympathisanten hebben een toekomstscenario voor de buurt uitgewerkt. Het is een alternatief voor de vier scenario’s waaruit burgemeester Femke Halsema de gemeenteraad wil laten kiezen.

Onder aanvoering van Jan Broers, raamexploitant en woordvoerder van belangenclub Wallen Ondernemers Prostitutie (WOP) hebben de bordeelhouders een plan opgesteld waarin het aantal ramen gelijk blijft en een ‘prostitutiehotel’ in een buitenwijk van de stad ruimte biedt aan prostituees die daar als zelfstandige klanten willen ontvangen.

Bovendien moet de gemeente een vergunningplicht invoeren voor sekswerkers, zodat ze ‘als volwaardige contractpartij’ zelf verantwoordelijk worden voor de naleving van regels.

Onteigening staken

Tegen raamexploitanten die meewerken aan mensenhandel of andere misstanden moet de gemeente harder optreden, zodat de goeden niet langer onder de kwaden lijden.

Daarnaast vragen de bedenkers van het alternatieve plan de gemeente de onteigening van de raambordelen in het Sint Annenkwartier te staken.

Burgemeester Halsema heeft twee maanden geleden vier scenario’s geschetst voor de toekomst van de Wallen, die ze uitgebreid heeft besproken met belanghebbenden als ondernemers, bewoners en prostituees, en waaruit de gemeenteraad moet kiezen. In een van de opties ‘gaan de gordijnen dicht’ en staan de prostituees niet langer in de etalage, maar blijven de peeskamers verder hetzelfde.

In de meest vergaande optie verdwijnt de prostitutie helemaal van de Wallen en wordt elders in de stad een alternatief gezocht.

Een gematigde variant van dat plan voorziet in vermindering van het aantal raambordelen in het stadshart door verplaatsing van een deel naar andere locaties in de stad.

In het vierde scenario komen er juist meer peeskamers op de Wallen, maar dan ook zonder ramen.

De tendens is vooralsnog dat de prostituees meer peeskamers willen en de buurtbewoners alle raambordelen weg willen hebben.

“Burgemeester Halsema vroeg ons in een van de bijeenkomsten over haar scenario’s die niet zomaar af te branden, maar zelf met een plan nummer vijf te komen als we geen van haar voorstellen zien zitten,” zegt Broers. “Nou, dat hebben we gedaan.” Halsema heeft het alternatieve plan gisteren ontvangen.

Vrouwen onderdrukken

Dat ingrepen noodzakelijk zijn om de onbeheersbare drukte van toeristen en dagjesmensen in te dammen, erkennen ook de raamexploitanten. Dat ze niet willen dat het aantal ramen nog verder wordt beperkt dan de laatste jaren via Project 1012 is gebeurd, ligt voor de hand, maar dat ze pleiten voor strengere controle van raamexploitanten en meer regels voor de prostituees, zal niet iedereen hebben verwacht. Broers: “Als de gemeente exploitanten die meewerken aan misstanden hard aanpakt, zijn wij als bonafide ondernemers eindelijk af van het onzinnige beeld dat wij vrouwen helpen onderdrukken.”

De opstellers van ‘het vijfde scenario’ vragen de gemeente ook in de Algemene Plaatselijke Verordening regels op te nemen over ‘thuiswerk’ door prostituees, ‘zodat de gemeente kan optreden tegen de zwartwerkers, en wie zich wél aan de regels houdt, geen last meer heeft van valse concurrentie’.

De bordeelhouders willen weer meer handhaving om de drukte enigszins onder controle te houden. De verkoop van lachgas moet worden verboden. Broers: “Gék word je daarvan.”

De gemeenteraad zou aanstaande donderdag over de scenario’s debatteren, maar dat wordt waarschijnlijk uitgesteld.

bron: https://www.dominaforum.nl/prostitutie-in-het-nieuws/alternatief-plan-raamexploitanten-wallen/

Ook buiten Amsterdam is er discussie over prostitutie in binnensteden. Verplaatsing gaat altijd gepaard met gedoe. ‘Als burgemeester moet je verdomd stevig in je schoenen staan.’

Het Parool, 7 juli 2019

Burgemeester Femke Halsema heeft het deze week aangedurfd de situatie op de Wallen ter discussie te stellen. Variërend van verplaatsing van de ramen tot het sluiten van bordelen of juist de uitbreiding van het aantal werkplekken: alle opties liggen op tafel.

Die discussie is interessant, maar het wordt pas echt ingewikkeld als er een besluit moet worden genomen, waarschuwt prostitutie­deskundige Rodney Haan van het Centrum voor Criminaliteitspreventie en Veiligheid.

Hij heeft ze al genoeg voorbij zien komen, gemeenten die bedenkingen hebben bij raamprostitutie in het oude stadshart en ambitieuze plannen hebben het sekswerk te verplaatsen.

Zijn ervaring leert dat dit soort projecten erg lang duren en een garantie zijn voor veel protest. “Als burgemeester moet je verdomd stevig in je schoenen staan. Buurtbewoners zijn meestal zeer fel tegen de komst van een bordeel, waardoor dit soort beslissingen al heel snel politiek worden, vóór of tegen prostitutie,” zegt Haan. “De acceptatie en tolerantie van sekswerk zijn heel relatief.”

In de gemeente Den Haag speelt de kwestie ook; daar worden al sinds 2010 concrete plannen gemaakt om enkele tientallen ramen in de Doubletstraat en de Geleenstraat in z’n geheel te verplaatsen naar de Sporendriehoek. Dit is een stuk grond tussen de stations HS, Centraal en Laan van NOI: een gebied waar niemand woont, omringd door treinsporen.

Een nieuw te bouwen prostitutiecentrum op deze plek is op het eerste gezicht een perfecte oplossing. Toch luidt er kritiek dat de sekswerkers uit het zicht worden verwijderd, hoewel het een legaal beroep is. Volgens oppositiepartij HSP speelt verplaatsing vooral de project­ontwikkelaars van de Haagse binnenstad in de kaart.
Werken vanuit huis

In Utrecht is het ingrijpen in de prostitutiebranche uitgemond in een hoofdpijndossier. In 2013 sloot de gemeente alle raambordelen, gevestigd in diverse woonboten langs het Zandpad aan de Vecht, vanwege het grote aantal signalen van mensenhandel, maar sinds de sluiting is er ondanks beloften nog geen legaal alternatief voor het Zandpad geopend. Dit voorjaar kondigde de gemeente aan op zoek te zijn naar drie exploitanten, die gezamenlijk 96 tot 128 nieuwe werkplekken mogen uitbaten in een nieuw te bouwen prostitutiecomplex. De bouw van dit Nieuwe Zandpad is pas voorzien in 2021, maar onder omwonenden is de weerstand al groot, schreef het AD Utrechts Nieuwsblad dit voorjaar.

Het gevolg van de verplaatsing van bordeel­ramen is volgens Haan vaak dat het aantal werkplekken afneemt, om boze omwonenden tevreden te stellen. In het uiterste geval verdwijnt de prostitutie helemaal uit het straatbeeld, zoals in Arnhem. Die stad had met het Spijkerkwartier de grootste hoerenbuurt na Amsterdam, maar sloot alle ramen in 2006 zonder alternatieven te organiseren. Het zorgde ervoor dat de vrouwen in erotisch centrum Escape in Doetinchem (zie kader) veel meer klandizie kregen. De Arnhemse sekswerkers zijn vooral vanuit privélocaties gaan werken, een grijs gebied tussen legaal en illegaal.

Read more…

Er zijn weer plannen om de gesloten prostitutieramen aan de Bokkingshang in Deventer nieuw leven in te blazen. Investeerder Non Nobis wil investeren in de panden die inmiddels acht jaar leeg staan.

Non Nobis heeft daar een nieuw businessmodel voor in gedachten. De prostitutie verschuift in steeds meer steden van ramen langs de openbare weg naar online aanbod op websites zoals Kinky.nl. De sekswerkers ontvangen hun klanten dan vaak thuis, met alle gevaren van uitbuiting en mishandeling van dien omdat er geen controle op is.

Vorige week werd Nederland opgeschrikt door een bericht van Kelly van der Veer dat ze misschien zou komen te overlijden vanwege een zware operatie die ze deze week zou ondergaan. Gelukkig is er goed nieuws te melden, want de operatie is geweest en Kelly laat weten dat alles goed met haar is. Haar bericht op facebook:

”Hoe en wat er gebeurt is laat ik in het midden. Wel wil ik kwijt dat het voor mij een zeer ingrijpende operatie is geweest. Lieve vrienden, ik ben weer wakker.” Kelly staat vervolgens stil bij het leven. ”Wij mensen onderschatten vaak het enorme cadeau van gezond zijn. En compleet zijn. Van hoe geest en lichaam in één lijn kunnen lopen. Die lijn is anders als je Kelly bent. Maar dansend en zwierend laat ik me meevoeren en balanceer als een koorddanseres op de rode draad van mijn leven.”

Ze sluit haar bericht af met de mooie woorden. ”Wakker worden doen we elke dag, maar echt ontwaken. Beseffen, ik leef en mag er zijn! Doen we maar zo zelden. Ik deed dat vandaag. Bedankt voor jullie liefde!”

Eind mei liet Kelly plots weten een zware operatie te moeten ondergaan, waaraan ze wellicht kon overlijden. “Als ik het niet haal lieve vrienden en vriendinnen huil dan niet om mij. En laat op mijn grafsteen zetten. Ze hield van het leven. Nergens spijt van!,” schreef ze destijds op Facebook. Gelukkig is dat dus niet nodig.

Landelijke politici zijn kennisblind als het op sekswerkers aankomt, betoogt socioloog en onderzoeker Yannick Bleeker in dit opiniestuk.

Tweede Kamerlid Anne Kuik kreeg op 14 april bij Buitenhof de kans om haar ideeën over prostitutiebeleid te toetsen aan de kennis van hoogleraar Ine Vanwesenbeeck. Een cadeau-tje zou je zeggen.

Helaas, wat volgde was een voorspelbare en ergerniswekkende discussie tussen ideologie en kennis. Wetenschappelijke inzichten die je kruistocht in twijfel trekken zijn vervelend. Beter laat je je leiden door Exxpose, een clubje gelijkgestemden dat in zes jaar tijd 40.000 handtekeningen verzamelde.

De ideeën van Kuik tekenen de teneur van het kabinet: sekswerk is abnormaal en moet worden ontmoedigd. We moeten nadenken over beleid dat de seksbranche controleert en saneert. Deze wens is van morele aard.

Op één punt hebben Anne Kuik en het kabinet gelijk. Het huidige sekswerkbeleid functioneert niet. Maar de oplossing die de regering lijkt te prefereren, is de verkeerde. En niet zo’n beetje ook. Verdere onderdrukking van legaal sekswerk is, zo stellen wetenschappers en belangenbehartigers, namelijk een slecht en ronduit gevaarlijk idee. Maar wat dan wel? Stel versterking van de sociale positie van sekswerkers voorop en gebruik handhaving en strafoplegging als hulpmiddel. Niet andersom.

Normalisering
Misstanden in de seksbranche moeten hard worden aangepakt: of er nu 400 of 4000 slachtoffers van misstanden per jaar zijn, doet er eigenlijk niet toe. Er moet meer balans komen tussen de aandacht voor controle en handhaving aan de ene kant, en normalisering en empowerment aan de andere.

Ons kabinet, kiest in zijn huidige benadering uitsluitend voor het eerste: verregaande regulering, strikte handhaving en ontmoediging. De Wet regulering prostitutie en bestrijding misstanden uit 2011 wordt nu aangepast. De opvolger is naar alle waarschijnlijkheid niet radicaal anders dan de eerste poging.

Sterker nog, de verwachting is dat de registratieplicht er weer onderdeel van wordt. Ook het streven naar een landelijk dekkend netwerk van uitstapprogramma’s kan met een cynische blik en als actief ontmoedigingsbeleid worden gezien.

Lokale overheden, gemeenten dus, kunnen ons vertellen dat uitsluitend reguleren, handhaven en ontmoedigen onvoldoende werkt. Sinds de opheffing van het bordeelverbod in 2000 is sekswerkbeleid vooral lokaal beleid.

Toen gemeenten aan de slag moesten met de tot dan toe gedoogde seksbedrijven, kozen ze voor een harde, rechtlijnige en hiërarchische aanpak. Zonder succes, blijkt nu. De vergunde en legale branche verpaupert en sterft uit, maar de onvergunde en illegale branche divergeert en floreert. Voor sekswerkers met grote gevolgen voor veiligheid, rechtsgelijkheid en toegang tot voorzieningen.

Nu, bijna twintig jaar na de opheffing van het bordeelverbod, reguleert het kabinet vrolijk verder. Een strategie die steeds slechter aansluit bij de dynamiek op lokaal niveau. Bij lokale overheden ontkiemt namelijk een contrabeweging. Voorzichtig en twijfelend zoeken minstens twee grote gemeenten naar ruimte om te experimenteren met de balans tussen normalisering en handhaving.

Want, zo stellen zij, de selectieve nadruk op handhaving, boetes en strafvervolging heeft niet gewerkt. Deze gemeenten stellen het meldings- en sanctioneringsbeleid voor seksbedrijven ter discussie, staan open voor initiatieven van sekswerkers zelf en gaan de dialoog met ­exploitanten aan. Het is niet veel, maar deze ­lokale dynamiek staat haaks op de landelijke tendens.

Het loslaten van de huidige manier van handhaven klinkt onvoorzichtig. Het is echter een perspectief waarin ik meer kansen zie dan in de landelijke trend. Maar voor we de lokale benadering op waarde kunnen schatten, is er meer kennis nodig. We weten simpelweg niet genoeg om te bepalen wat goed of slecht beleid is.

bron: Het Parool 28-4-2019