Gaat een getrouwde vrouw in de fout wanneer ze weigert seks te hebben met haar echtgenoot? Rond die vraag is in Frankrijk een juridische strijd losgebarsten, waarbij de Franse staat zich nu zal moeten verantwoorden voor het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. “Het huwelijk is geen seksuele dienstbaarheid”, stellen de organisaties en de vrouw die de klacht indienden.
Aan de basis van de strijd ligt een zaak uit 2018. Een ongelukkige man uit Versailles stapte destijds naar de rechtbank om het huwelijk met zijn toen 64-jarige echtgenote te laten verbreken. Hij vroeg de echtscheiding eenzijdig aan op basis van schuld – zodat zij geen aanspraak meer kon maken op hun gezamenlijke bezittingen – omdat zij volgens hem verzaakte aan haar plichten als echtgenote door te weigeren seks met hem te hebben.
In eerste aanleg had de rechter geen oren naar die uitleg: hij volgde het verweer van de vrouw. Die zei dat haar wankele gezondheid het onmogelijk maakte om seks te hebben en dat het ook niet bij wet verplicht is een huwelijk te consumeren. Tot haar verrassing oordeelde een beroepsrechter er een jaar later anders over en werd het huwelijk toch ontbonden omdat zij “een grove fout gemaakt had door haar echtgenoot seks te weigeren”. Het Hof van Cassatie bevestigde die uitspraak.
Na beraad heeft de 66-jarige vrouw nu twee feministische organisaties (CFCV en CEDH) in de arm genomen. Samen dagen ze de Franse staat voor het Europees Hof voor de Rechten van de Mens voor schending van de privacy en inbreuken tegen de fysieke integriteit.
Verkrachting
“Het huwelijk is geen seksuele dienstbaarheid”, schrijven ze in een gezamenlijk persbericht. “Door de weigering van seks als een fout te beschouwen, wordt gezondigd tegen het recht van vrouwen om al dan niet in te stemmen met seks. Als het Europees Hof voor de Rechten van de Mens ons gelijk geeft, kunnen we eindelijk een definitieve lijn trekken onder die archaïsche en middeleeuwse interpretatie van het burgerlijk recht, die er eigenlijk op neerkomt dat verkrachting binnen het huwelijk toegelaten is.”
Verkrachtingen komen binnen huwelijken veel vaker voor dan gedacht, stellen de organisaties. Uit onderzoeken waarmee ze schermen, blijkt dat liefst 47 procent van de verkrachtingen – of pogingen daartoe – in Frankrijk gepleegd wordt door de echtgenoot of ex-echtgenoot van het slachtoffer. “We maken hier een princiepskwestie van. Een echtscheiding op basis van schuld leidt er immers toe dat de ‘schuldige partij’ geen recht meer heeft op wat de gehuwden bezitten.”
Onmogelijk bij ons
In ons land is zoiets sinds de wetsverandering in 2007 onmogelijk. Sindsdien is er immers geen sprake meer van een schuldige en een slachtoffer bij een echtscheiding. “Ons burgerlijk wetboek is volledig gedeseksualiseerd”, zegt echtscheidingsadvocaat Elfri De Neve. “De oude rechtspraak zegt wel dat het weigeren van seks een belediging is aan het adres van de echtgenoot of echtgenote, en dus een tekortkoming op basis waarvan het huwelijk verbroken kan worden, maar daar is nu geen sprake meer van. Het volstaat vandaag dat er wederzijdse toestemming is of dat één van beide partijen aantoont dat het huwelijk onherstelbaar ontwricht is, om het te laten verbreken.”
Bron: Nieuwsblad.be