Het is het gesprek van de dag in Rotterdam-Prinsenland: de vestiging van een escortservice in een twee-onder-een-kapwoning in een buurt vol dure herenhuizen en chique nieuwbouw. ,,Zelfs op de hockey gaat het hierover.” De escort-bazin benadrukt: er vindt geen seks plaats, maar dat stelt de buren niet gerust.
Zoë Vialet, bekend om haar gelijknamige luxe escortservice, weet het nog goed. Ze woont nog niet zo lang in haar nieuwe straat, met de Kralingse Plas en het Prinsenpark om de hoek, of ze krijgt een WhatsAppbericht van de overbuurvrouw. ‘We willen met je praten over jouw bedrijf, want we maken ons zorgen’, zo leest ze.
De Rotterdamse, die haar hele carrière als escortbazin vanuit huis werkt – telefoon en laptop altijd binnen handbereik – merkt dat er eigenlijk weinig te praten valt: ,,Als je een moreel bezwaar hebt tegen prostitutie kan ik je niet helpen”, reageert ze. ,,Het is er en het zal nooit verdwijnen. Ik heb een vergunning voor mijn escortservice.”
Deze dinsdag zitten buurtbewoners, mét advocaat, en Vialet, samen met haar ouders, tegenover elkaar tijdens een hoorzitting op een gemeentekantoor, geleid door onafhankelijke bemiddelaars. De hamvraag? Kan dat zomaar, een escortbedrijf aan huis in een woonwijk?
‘Beïnvloedt onze levens’
Een overbuurman, die samen met vijftien mensen bezwaar maakt tegen de komst van de Rotterdamse escortkoningin schuin tegenover zijn huis, slaakt een diepe zucht. ,,Het beïnvloedt onze levens. Niet alleen in de buurt, zelfs op de hockey gaat het hierover. De hele stad weet het. Constant word je er op aangesproken.”
,,Wat is uw grootste bezwaar?”, vraagt de bemiddelaar aan de klagers. Daarop richt de jurist zich naar de buurman van Vialet, die onder hetzelfde dak van de twee-onder-een-kapper woont. ,,Ik heb drie jonge dochters”, begint hij. ,,Dan wil je geen escortbedrijf naast je. De waarde van mijn woning gaat omlaag.”
De man, die niet alleen het dak, maar ook het bruggetje over de sloot langs de weg met Vialet deelt, zit vol vragen en boosheid. ,,Elke dag in mijn leven heb ik nu te maken met een seksinrichting naast ons huis, waarvan ik niet weet wat er achter de voordeur gebeurt.”
‘Wie heeft er last van?’
Dat wil zijn nieuwe buurvrouw wel vertellen: ,,Hooguit twee keer in de drie maanden komt een model bij mij aan huis. Van studenten tot zakenvrouwen. Er zijn sollicitatiegesprekken. Soms geef ik cursussen of organiseer een fotoshoot.”
Aan een grote ronde tafel, waar de emoties soms hoog oplopen, wil Vialet eens te meer duidelijk maken dat er geen seks plaatsvindt in haar huis: ,,Klanten zijn nog nooit bij mij geweest. Ik heb ook een gezin.”
Ze zit al meer dan twintig jaar in het vak, vertelt ze. ,,In al die tijd heb ik geen overlast veroorzaakt.” Dat bevestigen de vorige buren van Vialet, naast wie ze tien jaar heeft gewoond. ,,Zelfs de twee honden hoorden we nooit”, zo laten ze aan deze site weten.
,,Er zijn nu ook geen klachten”, reageert de advocaat van de klagers in het gemeentekantoor. ,,Maar het gaat om die vergunning. Die had moeten worden geweigerd, omdat een escortservice niet past in het omgevingsplan.”
De buurman van Vialet knikt instemmend: ,,Zij zoekt studenten om voor haar te komen werken. Mag ze dan ook een banner aan de gevel hangen met ‘meiden gezocht’ erop?”
De gemeentewoordvoerder schudt het hoofd: ,,Reclame-uitingen aan huis mogen niet. Dan belt u ons en gaan we handhaven.”
,,Niemand in de buurt zal last hebben van mijn bedrijf”, benadrukt Vialet moegestreden. ,,Zelfs de massagecursussen, die ik mijn modellen aanbied, gaan digitaal.”
Hoe nu verder? ,,Wij gaan ons advies uitbrengen aan de burgemeester”, besluit de bemiddelaar. ,,Zij neemt dan een beslissing.”
In de steek gelaten
De woordvoerder van de buurt heeft weinig vertrouwen in een voor hem goede afloop. ,,We hebben een nieuwe burgemeester. Of eigenlijk: burgermoeder. ‘You’ll never walk alone’, zei ze laatst in het stadhuis, maar wij voelen ons in de steek gelaten.”
Bron: ad.nl