In tegenstelling tot alcohol- en drugsgebruik is het kijken naar porno of ander seksueel gedrag niet verslavend. Lichamelijke afhankelijkheid van seks bestaat niet. Beweringen als dat je door porno kijken extra dopamine aanmaakt, daardoor meer extreme beelden zoekt en geen opwinding bij je partner ervaart, zijn onzin.
Schuld en schaamte
Het begrip ‘seksverslaving’ klopt dus niet. Deskundigen gebruiken het begrip uitsluitend tussen aanhalingstekens omdat sommige mensen dit wel zo voelen, vooral door de schuld en schaamte die zij daarna ervaren. Vind je dat je teveel porno kijkt, dan lijkt het alsof dit gedrag sterker is dan jijzelf. Dat komt niet door de porno maar doordat je vast zit in een gedragspatroon. Je wilt dit graag veranderen of stoppen, maar dat lukt niet waardoor jij je schuldig, slap of vervelend voelt. Net als iemand op dieet die toch een zak chips leeg eet.
Er is niets aan de hand als je voor je plezier porno kijkt omdat dit jou seksueel opwindt. Je hoeft je helemaal geen zorgen te maken om dit kijkgedrag zolang je ook beseft dat porno een verbeelding is van een fantasiewereld met een zeer beperkt, versimpeld en helaas vaak erg seksistisch beeld van seks.
Seks als voortdurende afleiding
Anders is het als jij je eenzaam, boos, verdrietig, onrustig of rot voelt en porno kijkt of seks hebt om deze gevoelens te vergeten. Zoek hulp als porno of seks voor jou voortdurend een troost of vlucht is, die jou steeds afleidt van andere dingen die je wilt of moet doen.
Iemand die beweert ‘seksverslaafd te zijn’ heeft negatieve gevoelens vermengd met het verlangen naar seks. Voor die ‘seksverslaafde’ lijkt het dan alsof deze behoefte diens gedrag stuurt. Maar het is juist het verlangen naar contact, troost, afleiding of rust dat ‘seksverslaafden’ herhaaldelijk motiveert tot porno kijken of ander seksueel gedrag. Na afloop ervaren zij veel schaamte, leegte, falen of andere negatieve gevoelens die alleen kunnen worden verdoofd door… seks.
Dwangmatig gedrag
‘Seksverslaafden’ zijn dus geen slachtoffer van een teveel aan hormonen, dopamine of ‘torenhoog libido’. Een dergelijke verklaring voor ‘verslavend seksgedrag’ is net zo onzinnig als de bewering dat alcoholisme wordt veroorzaakt door een teveel aan dorst. De enige overeenkomst tussen het dwangmatige seksuele gedrag en andere verslavingen is dat deze onaangename gevoelens verdoven.
Uit behandeling en onderzoek weten we dat enkele factoren de kans vergroten dat iemand een ‘seksverslaving’ ontwikkelt. Naast een – mogelijk erfelijke – aanleg voor somberheid en innerlijke onrust, zijn dit een onveilige opvoeding, het onvermogen om gevoelens te uiten, eenzaamheid, dan wel kwetsende ervaringen met liefde, seks of relaties. Heb je niet geleerd om warmte, veiligheid en vertrouwen te voelen bij andere mensen, dan ervaar je seks eerder als lichamelijke ontlading die een gemis aan gevoel compenseert of verdooft.
‘Seksverslaving’ is goed te behandelen en op een andere manier dan die aan alcohol of drugs. Je kunt hiervoor terecht bij NVVS-geregistreerde seksuologen die werken volgens wetenschappelijke modellen zonder dat de ‘verslaving’ op de voorgrond staat.
Bron: Telegraaf.nl